Mahalledeki kadınlarla yılbaşı öncesi, değerlendirmelerde bulunmak, dileklerini sormak, hem de Ekmek ve Gül’ün yeni yıl kartlarını ulaştırmak için bir araya geldik. İlk durağımız Kılıç Market’te çalışan Nihal. Nihal, 38 yaşında, 11 yılı Kipa’da çalışarak geçmiş. Şöyle anlatıyor geçtiğimiz yılı, “Benim için 2017 zor ve yorucuydu. Bence tüm kadınlar için olumlu bir yıl değildi. Kadınların işi yok, eğitim seviyeleri düşük, koca baskısından dolayı özgürlükleri yok. 2018’den kadınlar için güvenceli iş ve daha fazla hak umut ediyorum. Bu yıl kadın cinayetleri de şiddet de artarak devam etti. Örneğin bu arabuluculuk kime yarıyor? Kadınları yine mağdur ediyor.” Sonra da bir arkadaşının boşanmak istediğini ama eşinin ‘arabayı satmak’ koşuluyla boşanmayı kabul ettiğini anlatıyor. Nihal, 2018’de kadınların özgüvenli ve güçlü olması, dayanışmayla hareket etmesi gerektiğini vurguluyor.

Sohbetimize Ümit’le devam ediyoruz. Sağlık sisteminden dert yanıyor. İlaçların pahalılığını, sağlık güvencelerinin olmadığını anlatıyor, “Bu kadar cami yapacaklarına, devlet güvencesinde yaşlı bakımevleri yapılsın. 2018’de bunları nasıl yapacağız dersen ancak bu hükümetin gitmesi, eşitlikçi bir düzen gelmesi lazım” diyerek bize veda ediyor.

Mahalledeki belediyenin kafesinde çalışan Ebru ve Suzan’la devam ediyoruz sohbete. Ebru, “Benim için 2017 büyük bir direnişti, savaştım ama kazanamadım. Çocuklarım için direndim ama vazgeçmem” diyor. “Bu kafelerin çalışma koşulları kadınlar açısından zor olsa da iş imkanı oldu” diyen Asgari ücretin çok düşük olduğunu söylüyor Ebru; ev kirası, faturalar, mutfak masrafı, yol parası... asgari ücret yetmiyor. İşçilerden fedakarlık isteyen Çalışma Bakanına da tepkili: “Çocukları etüde, dershaneye gönderemezsin. Biz nasıl fedakarlık yapalım! Oldu olacak cebimizdeki parayı da onlara verelim” diyor. “Kadın cinayetlerinde sözün bittiği yerdeyiz. Yalnız yaşayan bir kadın olarak ben de çok korkuyorum” deyip beklentilerini sıralıyor Ebru: “Asgari ücret artırılsın, savaş olmasın, kimse göç etmesin.” Kadınlardan da istekleri var: “Kadınlar dirensin, daha çok mücadele etsinler, kaybetseler bile savaşmaktan korkmasın hiç bir kadın.”

KOLLARI SIVAYALIM

Suzan, 2017’de yaşamını biraz düzene koyduğunu söylüyor, “Ama ülke olarak bunu söyleyemem” diyor, “İşyerinde erkekler bizi engelliyor, bizi birbirimize düşürmeye çalışıyorlar. Taşerona kadro yasası çıkınca herkes bize ‘gözünüz aydın’ diyor. Oysa yok öyle bir şey. Zaten doğru dürüst anlatan da yok. Yasalar göstermelik. Neden kadın ve erkek eşit değil? Bizi koruyan kollayan yasalar neden çıkmıyor? Şimdi daha çok kadını evlere kapatmaya, dışlamaya çalışan yasalar çıkarıyorlar. Bir ayıptır, günahtır gidiyor bakalım nereye varacak!”

Büyük ikramiye kendisine çıksaymış, doğayı yeşil, insanları huzurlu, eşit, özgür yapmak istiyormuş. Cinayetlerin, ölümlerin olmadığı bir dünya için harcamak istiyormuş çıkan ikramiyeyi. İkramiye ona çıkmadı bu yıl ama “2018’de böyle olması için hepimize kolay gelsin. Kolay değil ama kolları sıvayalım” diyor.