“Yıl 1977. İlerici Kadınlar Derneği üyesi kadınlar olarak MESS’e karşı direnen Maden-İş üyeleriyle dayanışma için grev çadırlarında yemek pişirme kararını almıştık. İlk gün bana düşmüştü bu görev. Kuru fasulye pişirelim dedik. İki kilo kuru fasulyeyi akşamdan ıslatıp sabah da haşladım, orada çabuk pişsin diye. Ama haşlanan fasulyelerin 4 kilo olacağını hesaba katmamıştım. Neyse, bir elimde fasulyeler, bir elimde yağ, pirinç, salça vb. diğer malzemeler, Göztepe’den Pendik E5 yolu üzerindeki Parsan Makine fabrikasına doğru yola çıktım. İki vasıta değiştirip E5’te fabrika yakınında indim. Fabrika yoldan en az bir kilometre kadar içerdeydi. Torbaları yüklenip başladım yürümeye. Grev çadırlarına, kollarım uzamış bir halde vardığımda grev gözcüleri eli kolu dolu bir kadının grev çadırına doğru yaklaşmasına biraz merak, biraz kuşkuyla bakıyorlardı. Grev gözcülerine kendimi tanıtıp, yemek yapacağımı söyleyince, bana küçük bir aygaz tüpü indirdiler, bir bıçak, bir tepsi bulabildiler. Tencere yoktu. Yemeği tepside pişirdim. O gün 10 metal işçisiyle yediğim, tepside pişmiş fasulyenin tadı hala damağımdadır.”
Yıldız İnanç

Petrol-İş Sendikası Kadın Dergisi, Ekim 2003, sayı 5