Ben Ş. 20 yaşımdayım Annemin son beşiği sürpriz bebeğiydim. Annemin göz bebeğiydim. Zannettim ki dünyada her şey güllük gülistanlık, hayat hep toz pembe geçecek. Benim de hayallerim, umutlarım vardı. Annem bana dışarıya çıkarken “Kızım dikkat et” dediğinde “Ne olacak ki, bana güvenmiyor musun?” derdim. Bilemedim güvenmediğinin ben olmadığımı; dışarıda bekleyen duygu simsarlarını, aç kurt misali ana kuzularını bekleyen kötü yürekli kişileri... Toydum, saftım. Bilemedim yüzüme gülen kötü yürekli kalpleri kararmış insan kılığındaki şeytanları. Kimselere diyemedim ki içimdeki korkuyu. Ben anlatamadım, onlar da anlamadılar. Kaç kez düşündüm kendimi öldürmeyi, onu bile beceremedim. Şimdi kucağımda 9 aylık miniğimle çile doldururken karanlık bir günün eşiğindeyiz. O yine yalancı şahitlerle, attığı iftiralarla gelecek biliyorum; ama elimden gelen hiçbir şey yok yine. Her zaman ki gibi çaresizim.
Ne ceza verirlerse versinler ona; benim ne kararan hayatım, ne yıkılan hayallerim gelmeyecek biliyorum. Ama yine Türkiye’de adaletin olduğuna inanmak istiyorum. Ben ve benim gibi mağdur edilen genç kızlara, kadınlara yapılanlar cezasız kalmamalı diyerek sözümü bitirmek istiyorum.
Bana, destek olmak ister misiniz? Öyleyse yarın (6 Temmuz 2017 Perşembe) saat 11.20’de Anadolu Adliyesine buluşalım mı?

Beklenen gün geldi çattı. 6 Temmuz yine bir duruşma günü. Bazen umutlu bazen umutsuz geçen günler, bitmek bilmeyen kabuslarla geçen uykusuz geceler. Bir bilinmeze doğru yol alıyoruz yine. ‘Neden bilinmez?’ derseniz; yaşanan onca taciz tecavüz olaylarının akıbetine baktığımızda tahmin etmek çok da zor değil. Türkiye’de artık sıradan olaylardan görülmeye başladı tecavüz. Kanunlardaki esneklikten midir bilinmez ama ön kapıdan yakalanan arka kapıdan elini kolunu sallayarak çıkıp gidebiliyorken benim de umutsuzluğumun nedeni anlaşılabilir.
Minnağımız büyüyor her şeyden habersiz. Onun mutluluğu benim mutluluğum artık. Sonunda belirtmek isterim ki o insan müsveddesine verilecek ceza (tabii verilirse!) müebbet dahi olsa benim yüreğimi elbette soğutmayacak, ama suçu cezasız kalırsa da Türkiye’de zaten olmadığına inandığım adaletin üzerine kocaman bir çizgi çekeceğim ve bu adaletsizlik sadece bizim davamızda değil; ezilmiş, tacize, tecavüze ve şiddete maruz kalmış tüm kadınların yarasını biraz daha kanatacak. Ve bu ezilmiş kadınlar listesine her gün birileri daha eklenerek katlanacak. Buna artık dur demenin zamanı geldi diye tüm kız kardeşlerimi yarın saat 11.20’de Anadolu Adliyesindeki duruşma salonuna bekliyorum. Şuna inanıyorum ki biz birlik olduğumuzda yıkıp deviremeyeceğimiz hiç bir engel yoktur. Biz istedikten sonra dağları devirip yol ederiz. Şimdiye kadar tacize tecavüze şiddete uğramış tüm kadın arkadaşlarımız adına gelin el ele verip birlik olalım.
Nurten