Angel’ın annesi o daha 14 yaşındayken yaşamını yitirdi. Annesi öldükten sonra babası artık kendisine bakamayacağını ve eğer evlenmeyecekse artık evden ayrılması gerektiğini söyledi. “Evden ayrıldım ve kendi yolumda ilerledim. Sonunda kendimi bir ev işçisi olarak buldum. Çalıştığım evde iki çocuğa baktım. Tek başıma... Bana yardım edecek kimse yoktu. Sabah 5.30’da uyanıyor akşam 11’e kadar çalışıyordum. Dinlenmek için vakit bile bulamazdım. İşverenim tarafından defalarca tecavüze uğradım.”
Angel, bir çocuk ev işçisiydi ve kendisine ikinci sınıf insan muamelesi yapılmasına çok üzülüyordu. İşvereni ona defalarca şiddet ve cinsel saldırıda bulunmuştu... Bir gün bunlara dayanamayarak çalıştığı yerden kaçtı. Sonra hayat onu kölelik karşıtı bir projeyle karşılaştırdı. Tanzanya’da çocuk işçiliğine ve kölece çalışmaya karşı yürütülen bu projede kendine hak ve sorumluluklarının öğretildiğini söylüyor. “Bana haklarımı öğrettiler ve ayağa kalkmam için bana güven verdiler” diye anlatıyor projenin hayatını nasıl değiştirdiğini...
Angel çok geçmeden çok aktif hale geldi ve Anti-Slavery'nin Uluslararası Çalışma Örgütü'nün Yurt İçi Çalışması Sözleşmesinin kabul edilmesine yönelik kampanyasına katıldı. Cenevre’ye gitti ve çocuk işçilerin sıkça karşılaştığı sorunlara dikkat çekti. Wote Sawa adlı bir organizasyon kurdu. Artık burada çocuk işçilerin hakları için kampanya yürütüyor. "Çok gurur duyuyorum, çünkü Wote Sawa çocuk işçiler için güvenli bir yer. Başka çocukların seslerini yükseltmesi ve haklarını savunması için buradayım. Benim hayalim ev işçilerinin de diğer insanlar gibi saygı görmesi, sömürü, düşük maaşlar ve diğer şiddet biçimlerinin artık son bulması...”

Angel, İngiltere Kraliçesinden Genç Lider ödülü alırken