2019 yılının kasım ayında başladığım işimin güzel olacağına inanmıştım. Söke Organize Sanayi Bölgesindeki Uçak Tekstil fabrikasında yeni umutlarla girmiştim işe… Burada insanca ve tüm haklarımı alarak çalışacaktım. İlk yıllarda, pandemi vurmadan önce patronun bahane olarak göstereceği bir şey olmadığı için o dönem için şartlar iyi sayılırdı. Çalışma koşulları her zaman ağırdı. Yorucu ve ağır bir iş yapıyorduk. Bunun karşılığında asgari ücretin üzerinde maaş alıyorduk.

Köyde yaşadığımız için servis belli bir yere kadar vardı ve biz bir yerden sonra birkaç arkadaş kendi aracımızla gidip gelmek zorunda kalıyorduk. Orada çalışan şef köyden gelen işçi sayısı artarsa servis çıkarabilecekleri sözünü vermişti. Ne yazık ki köyden gelen işçi sayısı çoğaldığı halde servis çıkarmadılar. Biz birkaç kez dile getirdik ama işe yaramadı, olumsuz cevap aldık. Zamanla pandemiyi de bahane ederek bize verdikleri zam oranları azalmaya başladı. Bir iki arkadaş "böyle olmayacak" diyerek bir şeyler yapmaya karar verdik. Sendika (DİSK/Tekstil) üyesi olduk. Sendikal çalışmalara başladık. İlk iş olarak maaş, yemek fişleri zamları, servis ve çalışma koşullarının iyileştirilmesi ile ilgili metin hazırlayıp işçilerden aldığımız imzalarla müdürlere iletmek oldu. Bunu duyan müdür, şef ve amirler telaşa kapıldı. Çünkü işçiler haklarını talep ediyordu.

‘SENDİKALI MISIN BAŞKA ÜYE VAR MI?’

Müdür ben ve birkaç arkadaşımızı imza topladığımız için odasına çağırıp hesap sordu. Daha sonra beni de çağırıp “Derdiniz nedir?” dedi. Ben de tekrar taleplerimizi ilettim. Ve bu konu ile ilgileneceğini söyledi. O gün yönetim kurulu toplandı ve amirlerle çalışanlara mesaj iletmişler. Sendikaya üye olanların işten çıkarılacağını söylemişler. Ve ertesi gün müdür beni çağırdı. Benimle çalışmak istemediklerini söylediler. Çıkış evraklarını imzalayıp sorun çıkarmadan işten ayrılırsam ekstra maaş vereceklerini belirttiler. Ben imzalamadım. Sendikalaştığımız için bizden korktular. Ben işten çıkarıldığım gün köylere servis çıkarıldı, yemek fişlerine zam yapıldı, ücretlere ise eylül ya da ekim ayında düzenleme yapılacağı bildirildi. Bu kadar çok korkuyorlar bizden, azınlık olsak da onları korkutmayı başardık. Nerede olursak olalım mücadele edeceğiz.

İŞÇİLER TALEPLERİ İÇİN İMZA TOPLADILAR
Uçak Tekstil işçileri yönetime verdikleri dilekçede “Yılda sadece bir kere ocak ayında zam yapıldığı için enflasyon karşısında ezilmekteyiz. Pek çok şirketin bu gerekçeyle 6. ayda ara zam yapmış olmasına karşın bizler yoğun çalışmalarımıza, büyük emeğimize rağmen bu zammı alamadığımız için küçük bütçemiz daha da küçülmüş durumdadır. 200 liralık ‘ticket’larımıza ücret artışları sırasında zam yapılmaması sebebiyle bu tutar çok yetersiz kalmış durumdadır. Çalıştırılan işçi sayısının ihtiyacın çok altında tutulmasından ötürü ciddi bir iş yükü oluşmakta, üç kişinin çalışması gereken makinelerde tek başımıza çalışmak durumunda kalmaktayız. Çalışma koşullarından ötürü fiziksel ve mental olarak ciddi zorluklar yaşamakta; kendimize, ailemize ve sevdiklerimize kesinlikle zaman ayıramamaktayız. Tüm bu sorunların çözüme kavuşturulması ve insani koşullarda çalışılması için taleplerimizi deklare ediyoruz.
- Ücretlerimize ara zam yapılsın.
- ‘Ticket’larımızın tutarı reel koşullara göre güncellensin.
- Çalışma koşullarında iyileştirilmeye gidilsin.
- İşçi sayısı artırılsın" yazarak taleplerini ilettiler.

Fotoğraf: DHA