Bugün uzun zamandır duymayı özlediğim bir cümle kurdu yüreği güzel bir arkadaşım; “Hayal kurun, ne olursa olsun bir hayaliniz olsun. Hayal kurmaktan vazgeçtiğinizde umutlarınızdan da vazgeçmiş olursunuz.”

Çoğumuz unuttuk güzel hayaller kurmayı, umut ettiğimiz şeylerin peşinden koşmayı da unuttuk. Bir kavgadır geçip gidiyor hayatlarımız. Doktor kapısında beklerken, ilaca ödeyeceğimiz ücreti; pazara giderken cebimizdeki para ile kaç gram sebze meyve alabileceğimizi, o ayı döndürebilmek için türlü manevralar yaparken aynaya bakıp gülümsemeyi unuttuk.

Hala hayal kurabilen arkadaşlar varsa onlara “kurduğunuz hayallere tutunun” diyorum. Düşünün ki ülkede açlık, yoksulluk kalmamış. Her öğrenci yeteneğine, başarısına göre parasız, bilimsel eğitim alıyor ve yüzlerce bilim insanı yetiştiriyoruz.

İleriki yaşlarımızın en güzel zamanlarında ülkenin güzel yerlerini geziyoruz; düşünün ki bayramda seyranda iyi ve kötü günde uzaktaki sevdiklerimize kavuşmanın tek sıkıntısı gideceğimiz kilometreler olsun. Düşünün ki 45 yaşında, günde 12 saat çalışma zorunluluğumuz yok. Hayalini kurmak bile güzel değil mi? Biz hayal kurdukça hakkımız olan ama alamadıklarımızın farkına varacağız. Farkına vardıkça sorgulamaya başlayacağız. Sorguladıkça birlik olup kenetleneceğiz. Birlik olduğumuz müddetçe de dünyayı değiştireceğiz. Hayal kurun, umut edin.