Yeni bir yıla yaklaşırken karamsarlığa kapılmadan, içimizde hâlâ umut taşıyarak dileklerimizi, beklentilerimizi paylaşmak istiyorum. 2026’ya girerken tek bir şey istiyorum aslında: İnsanca yaşamak!

Sağlıkta randevuların aylar sonrasına değil, ihtiyaç duyduğumuz anda verilebilmesini… Bir dakika muayene bile olmadan reçetelere yüklenilen ilaçları değil, gerçekten iyileştirici bir sağlık sisteminin parçası olmayı…

Çocuklarımız için iş yerlerinde kreşler, okullarda mutlaka doyurucu bir öğün verilsin isterim. Eğitim, çağdaş ve laik olsun. Çocuklarımız hurafelerle değil bilimle, sanatla, özgür düşünceyle büyüsün. Sanat, insanı insan yapan değerlerden biri olarak hayatımızda yer bulsun.

Kadın katillerinin ellerini kollarını sallayarak sokaklarda gezememesi, cezasızlığın sona ermesi çok ama çok önemli. Çünkü artık fark etmiyor; sabah da akşam da sokaklar güvensiz. Sürekli tetikte yürümekten, sağı solu kollamaktan yorulduk. Sokaklar bizim de yaşam alanımız, özgürce yürümek istiyoruz.

Her şeyin en kötüsüne alışmamız bekleniyor bizden. Pazara geç gitmenin, ikinci el kıyafet aramanın, çocuklara bugün ne pişirsem diye kara kara düşünmenin normalleştirildiği bir yaşam istemiyoruz. Yaşamak için yetmeyen maaşlarımızın iyileştirilmesini istiyoruz. Ülkemiz zenginliklerle dolu ama biz üç kuruş zam isteyince “açgözlü” ilan ediliyoruz. Kredi kartlarını erteleyerek ayakta kalmak, mobbinge direnmek, “hesaplı yaşamak” adı altında ihtiyaçlardan kısarak yaşamak… Bunlar hayat değil, hayatta kalma çabası!

Her sabah haberleri açarken korkar olduk. Her gün gelen zamların karşısında “stok yapın” tavsiyesi alıyoruz. Bu bizim durumumuzla dalga geçmek değil de nedir?

İstemez miyiz?

Gece yatağa girerken, doğacak şafakta “yarın ne yapacağım” kaygısıyla değil, çözümü olan, sorunsuz bir geleceğin gülümsemesiyle uyanmak…

Ne güzel olurdu.

Umarım bu yeni yıl, düşlediğimiz günlere gebedir. Umarım 2026, daha eşit, daha adil, daha özgür ve insanca bir yaşamın kapısını aralar.

Sevgiyle…

Fotoğraf: landsmann /Pexels