Bazı anneler çocuklarına; onları insani duygulardan mahrum bırakacak, yalnızlaştıracak telkinlerde bulunarak gözlerinden bile esirgedikleri yavrularına ne çok zarar verdiklerinin farkına bile varmazlar. “Kalemini, silgini, beslenmeni sakın ha başkasına verme.”. Her sınıfta benzer olaylar yaşanır. Öğretmen öğrencisinden fazla kalemini arkadaşıyla paylaşmasını istediğinde sıkça benzer cümleler duyar: “Veremem, annem kızıyor. Annem kimseye bir şeyini verme diyor.”. Peki bu çocuk nasıl öğrenecek insan olmayı, paylaşmayı ve bunun üzerinden kurulan arkadaşlığı, dostluğu? Oysa hiçbir anne çocuğunun yalnız kalmasını istemez. Bunun yolu da çocukluktan itibaren paylaşmaktan, empati kurmaktan, sevmekten geçer. Sonuç mu? Bencil, çıkarcı, sadece almayı bilen bireyler…

MUTLULUK VE DOSTLUK

Mutluluk üzerine yapılan tüm çalışmalar, araştırmalar, anketler; mutluluğun ön şartı iyi dostluklar, arkadaşlıklardır der. Cicero’nun Dostluk Üzerine eseriyle kitap yolculuğumuz dostluğa. İnsan ilişkileri üzerinden yaşamı anlamlandırmaya... Dostluk; insanın kuruş kuruş satıldığı, birbirini arkadan bıçakladığı, dün canım ciğerim, dostum dediğini bugün bir çırpıda sattığı bir dünyada ne kadar değerli. Dünyada, sevincin mutluluğum; sıkıntın yürek yaram diyen birinin olması kadar büyük bir servet var mı? Yazar farklı zamanlarda dostluk üzerine yaptığı yorumları Fannius, Scaevola ve Laelius’un sohbetleri üzerinden iletir. “Dostluk zayıflıktan ve ihtiyaçtan mı doğar?”, “İnsanların birbirine yardım etme nedeni, tek başlarına o işin üstesinden gelemediği için mi yoksa bu yardımlaşma duygusu dostluğun bir özelliği mi?”, “Dostluk değişken mi?”, “Yeni dostlar eskilerin yerini almalı mı?” gibi dostluk üzerine ayrıntılı bir açılım yapar. Bir dostta olması gereken özelliklere değinir. Dost ile muhabbette bulunan huzuru anlatır.

Cicero’nun Dostluk Üzerine eseri, bencilleşen dünyada yalnızlaşan insanlar açısından mutluluğun kaynağı niteliğinde. Dünün, bugünün, belki tüm zamanların sorunu anlaşılamamak. Karşılıksız verememek, dostane bir eli tutamamak... İnsan sosyal bir varlık. Biri ötekine muhtaç. Mademki insanın, dostun, arkadaşın yerini alabilecek hiçbir güç yok; kendimiz, çocuklarımız, sevdiklerimiz, gelecek ve güzel bir dünya için dostane bir şekilde kenetlenmeye, empati kurmaya, dostluğa, arkadaşlığa…

Fotoğraf: Kitap kapağı