“Nikah akdinin değersizleştirildiği, evlilik dışı ilişkilerin normal sayıldığı, boşanmanın adeta teşvik edildiği sancılı bir süreçle karşı karşıyayız. Sürekli haz peşinde koşan hedonist ve egoist bir insan tipinin yüceltildiği bu gayrı ahlaki hayat tarzı maalesef etkisini ülkemizde her geçen yıl daha fazla gösteriyor.” Bu sözler 7. Aile Şurası’nın açılışında bu ülkenin Cumhurbaşkanı tarafından edildi. Şahsım dahil boşanmış bütün kadınlar “hedonist ve egoist” ilan edilmiş durumdayız artık.

Her ne sebeple olursa olsun boşanmış kadınların adlandırılma biçimi üzerine mi konuşmalıyız önce, sarf ettiği diğer sözlerden mi bahsetmeliyim bilemiyorum şu an. Çünkü konuşmanın her cümlesi üzerine sayfalar dolusu yazı yazılabilir, edilen her bir söz bir çok kadın için kalp kırıklığı anlamına gelebilir.

“Boşanmayacaksınız” diyor Erdoğan; “Aileler çözülüyor, tek başına yaşıyor insanlar, sapkın ilişkiler kuruyor, buna engel olacağız” diyor. Ailelerin mutlak suretle korunmasını devletin korunması için mutlak bir şart olarak ilan eden konuşmasında kadınları bağımsız bir birey olarak ifade eden tek bir ifade yok, aslında “kadın” sözcüğü de yok, aile var ha bir de annelik.

DAHA KAÇ SAYFA İSİMLERİMİZLE DOLSAYDI!

Boşanma sebeplerinin çoğunluğu nedir bu ülkede? En başta gelen şiddettir, cinayete varan şiddet. Sonra yine şiddetin diğer biçimleridir, psikolojik, ekonomik, sosyal… Şimdi evliliğinde bunları yaşayan kadınlara “boşanmayacaksınız” deniyor en yüksek makamdan! Kadınlara daha çok şiddet görün ve ölün demekten başka ne anlama gelmektedir bu sözler?

Peki ya bu konuşmayı dinlemiş olan boşanmış kadınlar ne hissetti acaba? Bir çırpıda “hedonist ve egoist” ilan edilen kadınlar olarak, “keşke şiddete biraz daha dayansaydım” diye düşünmemizi mi istiyorlar? “Biraz daha dişimi sıksaydım da yuvamı yıkmasaydım” diye kahrolmamızı mı bekliyorlar? Peki boşansak bile arkamızdan gelen erkek şiddeti ile baş etmeye çalışan, buna rağmen yine de öldürülen kadınların ülkesinde ölen kızkardeşlerimizin isimlerini mi saymalıyız şimdi sayfalar doldururcasına?

RIZKI GELMİYOR SAYIN CUMHURBAŞKANI...

Konuşma bununla bitmiyor... Aile kurumunun önemi, faydaları, çok çocuk doğurma zorunluluğundan söz edilen, tavsiye edilen çocuklar için “rızkını Allah verir” gibi tamamen “bilimsel” yöntemler önerilen konuşma, kadınların yaşadığı sorunlara dair tek bir söz dahi içermiyor tahmin edersiniz ki. Diyor ki Erdoğan, “Yoksulluğu falan dert etmeyin, rızkını Allah verir. Bakın benim için öyle oldu, dört çocuğum var, ben hiç zorlanmadım, hepsi bereketi ile geldi!!!”

Bir ülkenin cumhurbaşkanı olarak yaşam koşullarına, işsizliğe, hayat pahalılığına, işsizliğe hiç değinmeden, buna dair almaları gereken önlemlerden hiç söz etmeden, sanki bizim uydurduğumuz “geçim meselesi”nden adeta dalga geçer gibi söz etmekten hiç sıkıntı duymuyor.

Rızkı gelmiyor Sayın Cumhurbaşkanı doğan ve doğacak hiçbir çocuğun. Eğer işiniz yoksa o çocuklara süt bile alamıyorsunuz, eğer ansızın işten atılmışsanız, kiranızı ödeyemediğiniz için bir gün sokakta kalakalıyorsunuz o kutsal kocaman ailenizle. O sizin rızık dediğiniz şey için eğer varsa işinizde deliler gibi çalışmak zorundasınız. Bazen çocuklarınızı günlerce göremezsiniz, çünkü siz işten geldiğinizde onlar çoktan uyumuş olurlar...

İşte bu yüzden insanlar isteseler bile bırakın üç çocuğu belki de hiç çocuk yapamıyor. Çocuk sahibi olmak büyük cesaret çünkü. Bunca ekonomik sorun içinde çocuklarımızı büyütemiyoruz biz. Bir kez daha söyleyelim rızkı da kimse vermiyor. Çare olarak önerdiğiniz sosyal yardımlar ise sadaka gibi sunuluyor ve ihtiyaçları sağlamaya yetmiyor.

Ama yine de ısrarla aile diyor, çocuk diyor, geçim sıkıntısını dert etmeyin diyor. Bunları ilk kez demiyor, biliyoruz. AKP iktidarı on yedi yıldır bütün yetkili ağızları ile bunu söylüyor. Kadını aile içine gömüp, orada yok etmeye çalışarak, iktidarının devamını sağlamak istiyor. Aile ve devlet kendi söylediği üzere çok iç içe çünkü. Devlet olarak tariflenen ise asla ama asla bitmesin istenen AKP iktidarı.

SİZİN ÇOCUKLARINIZLA AYNI RIZK DÜŞMÜYOR BİZİM ÇOCUKLARIMIZA

Hem bu ülkede doğsa bile, rızkı sağlansa bile çocuklar ölüyor ya da ölmekten beter oluyor. Çorlu’daki tren kazasında ölen Oğuz Arda Sel’in annesi adalet için adliye önünde bekliyor. Rabia Naz’ın babası kızının cinayete kurban gittiğini anlatmak istediği için akıl hastanesine sevk edildi, Küçükçekmece’de ülkenin dört bir yanında olduğu gibi küçücük bir çocuk tecavüze uğradı. Ensar diye, Aladağ diye, Suruç diye, Ankara Garı diye devam edebiliriz, o kadar çok ki ölen çocuklarımız...

O yüzden bize çocuk sayısı vermeyin, kendi çocuklarınızla hiç karşılaştırmayın hele, iktidar sahiplerinin çocukları ile aynı rızk düşmüyor bu ülkede yaşayanların çocuklarına.

Yine söyleyelim; çocuk sahibi oluruz ya da olmayız, evleniriz ya da bekar kalırız, boşanırız ya da ölene kadar evli kalırız, buna saraylardan karar veremezseniz. Bu dünyaya azap çekmeye gelmedi bu ülkenin kadınları, emekçileri. Bir avuç zengin günü gün etsin diye sefalete mahkum kalmak zorunda değiliz.

Gerçekler her gün işyerinde, çarşı pazarda, evde okulda, sokakta yaşanıyor, Aile Şuraları da derdinize derman olmaz bu yüzden. Hayat, şuranın yapıldığı Saraydaki gibi akmıyor çünkü ve bunu herkes biliyor…