Eskişehir’de Emek Mahallesi’ndeyiz. Güne “Okullarda 1 öğün ücretsiz, sağlıklı yemek” kampanyası için okul önlerinde velilerle buluşarak başlıyoruz. Söylenilenler “Türkiye Yüzyılı”nı görmek açısından çok çarpıcı. Çocuğuna bugün bir kuru ekmek üzerine yağ sürdüğünü söyleyen kadın kampanyayı görünce çok sevindiğini, elinden gelen her şeyi yapacağını ve bizlerle beraber de imza toplayabileceğini ifade ediyor. Sohbetimize katılan arkadaşı “Erdoğan bize en az 3 çocuk diyordu. Şimdi çocukların karnı doymuyor. Takip etsin öyleyse bu çocukları” diyerek serzenişte bulunuyor. Başka bir kadın ise eşinin işten atıldığını, çocuğuna bugün beslenme veremediğini söylüyor. Bazen de “Çocuk doyar bir şekilde her şeyi devletten beklememek lazım” diyenler oluyor. Herkesin küçüklüğünde vardır öyle beslenmesi dolu dolu olanlar. Bir de sıraya ufak bir örtü serer öyle yerlerdi. Kıskanmış, gözümüz kalmıştır illaki. Çocuk aç karnını doyuruyor bir şekilde fakat eşitsizliğin okul sıralarında sıra arkadaşınla başlaması unutulmuyor sanırım.

Broşür verdiğimiz her kadın “Ben ne yapabilirim, ben de katkı sunmak istiyorum” diyor, kampanyayı anlatırken Güler’le tanışıyorum. Güler sohbet edebileceğini söylüyor ve devam ediyor: “Çocuklarımıza beslenme koyuyoruz ama doymuyorlar. Çocuğum öğlenleri kıtlıktan çıkmış gibi eve geliyor. Aç kalıyor resmen. Her şey çok pahalı. İstediklerimizi yapamıyoruz, alamıyoruz. Çocuğuma günlük 25 lira veriyorum güzel beslenemiyor. Çubuk krakerle, kekle ne kadar beslenebilir? Kantin fiyatları da çok pahalı, bakkaldan almak daha hesaplı. Tost 25-30 lira, kupkuru ve en kötü sucuğu kullanıyorlar. Kantini de beğenmiyoruz. Sabah kalktım krep yaptım çocuğuma doysun diye. Benim durumum o kadar kötü değil ama daha kötü durumda olan insanlar var. Eşim emekli fakat hâlâ çalışıyor. Çalışmazsa çok zor. Emekli maaşı yetmiyor. Yani biz bir öğün, ücretsiz, iyi bir yemek istiyoruz. Açık açık istiyoruz. Çocuklarımız yiyecek ki büyüsünler, kafaları çalışsın. Çocuk beslenerek yaşar, yiyip içmesi lazım. Kesinlikle istiyoruz böyle bir şey. Umarım kampanyanız yerini bulur. Hepimiz imzalarımızı atarız. Biz beslenme koyuyoruz fakat sulu bir yemek olsa daha iyi olurdu.”

‘ÇOCUKLARIN KARNI DOYMUYOR’

Başka bir okulda kadınların besleneme çantası hazırlayamadığından bahsediyorum. Sınıfta çok kötü durumda olan öğrenciler olduğundan bahsediyor Güler: “Hadi benim eşim emekli ve çalışıyor yine tekerlek dönüyor bir şekilde. Asgari ücretle çalışan biri hem kira verip hem çocuğunu nasıl geçindirecek? O ne yapsın? Yumurta olmuş 50 lira. Bu tavuklar altın mı yumurtluyor. Peynir ve süt de çok pahalı. Et, tavuk aldı başını gidiyor.”

Sohbetimiz devam ederken bir adamın kampanyayı onaylamadığını söylüyor Adam yanımıza gelip yaptığımız şeyin yasal olmadığını ve bizi şikâyet edeceğini söyleyince cevabını Güler veriyor: “Biz çocuğumuz için kötü bir şey mi istiyoruz. Karnı doysun, derslerine odaklanabilsin istiyoruz.”

4. sınıfa giden kızına dönüp soruyor Güler, onun daha iyi bileceğini düşünerek:

— Sınıf arkadaşların neler getirebiliyor?

— Poğaça veya ekmek çikolata getiriyorlar.

Bugün milyonlarca çocuk ders sıralarında dersi düşünmüyor. Bir an önce eve gidip aç karnını doyurmanın hayalini kuruyor. Orta okul ve lise sıralarında çocuklar hayallerini değil, ailesine çalışıp nasıl destek olabileceklerini düşünüyor. Günde bir öğün ücretsiz, sağlıklı yemek ve aynı zamanda parasız, bilimsel, ana dilinde eğitim milyonlarca çocuğun yalnızca hakkı değil aynı zamanda geleceği…

Fotoğraflar: Ekmek ve Gül