Çalıştığımız bölümler sağlıklı ortamlar değil. Tuvalete bile dakika ve sıra ile gidiyoruz.

‘Hiç durmadan çalış, iş yetişmiyor, kolunu bile kaşıma, tuvalet paydostan sonra!’

Bizi bu şartlarda çalıştıran patronlar ve hükümet asgari ücrete karar verecekler. Sendikalar yine ses çıkarmayacaklar ve biz yine sefalet içinde yaşayacağız.

‘OSB’de kadın çalışan sayısı giderek artıyor, kadınının önemi çok ayrıdır’ diyen Eskişehir OSB Başkanı Nadir Küpeli’ye Arçelik işçisi Ayşe ve Mefa işçisi Emine cevap verdi.

25 yıldır çorap işçisi olan ve Hadımköy’de bir firmada çalışan Beyaz Akşahin, işçilerin içinde bulundukları durumdan memnun olmadığını ancak işçiler arasında birliğin de olmadığını söylüyor.

'Ekmek olmuş iki buçuk lira. Ben çocuklarıma meyve, sebze yedirebilecek miyim?'

Yıllarca 12 saat çalışıp, işten atıldıktan sonra ‘Ne olursa olsun 8 saat çalışacağım bir iş bulacağım’ diyen Nuran’ın hakkı olan bu ısrarı, bugün başka işçiler için ‘prenseslik’ olmuş durumda.

‘Utanmasalar fabrikaların soyunma odalarına ve tuvaletlere kamera koyacaklar. Kadın işçilerin üçü beşi bir araya gelince hemen sorguya çekilir gibi muamelelere maruz kalıyorlar.’

İşten atılan bir Xiaomi Salcomp işçisi yazdı: Biz işçiler sesimizi duyurup haksızlığa ve baskılara dur demek istiyoruz. Bunun için de kararlıyız, mücadelemize sonuna kadar devam edeceğiz.

31 Mayıs Dünya Hostesler Günü’nde özel bir havayolu şirketinde hosteslik yapan Özlem ve Türk Hava Yolları hostesi İpek anlatıyor cazibeli görülen bu mesleğin ardındaki sorunları…

Pandeminin çalışma ve yaşam koşullarını derinden etkilediği koşullarda 1 Mayıs’ı kutlayacak sendikalar, kadın işçileri İstanbul Sözleşmesi’ne, haklarına ve hayatlarına sahip çıkmak için alanlarına çağ

Büyük riskler ve zorluklar yaşayan yüz binlerce market işçisinden ikisi Şeyda ve Yasemin. Çalışmaktan reglken ped değiştirmeye bile fırsat bulamıyor, rüyalarında bile çalıştıklarını ifade ediyorlar…

Sendikalaştıkları için ücretsiz izne gönderilen Adin Oto işçileri fabrika önünden seslendi: Bizi ücretsiz izine çıkararak susturamayacaklar. Sonuna kadar buradayız ve hakkımızı alacağız!

Gıda sektörünce çalışan kadın işçiler, zaten zorlu çalışma koşulları ve şiddetle boğuşurken pandemiyle birlikte hayatlarının daha da zora girdiğini anlattı.

Dört kadın, birçok ortak noktayla dört farklı hikaye: İşsiz kalma korkusu, çocukların bakım sorunu, eğitime ve sağlığa erişememe…

‘Pandemiyle birlikte her şey zamlandı ama maaşlar aynı kaldı. Pandemiyi biz yaratmadık, bu zamların da yaşadıklarımızın da sorumlusu biz değiliz. Önce hükümet, sonra da patron sorumlu!’

Aslı Börek fabrikasından bir işçi kadın yazdı: ‘İşten atılma yasaktır’ lafı koca bir yalan. Onlarca kadın işçi arkadaşımız işten atıldı, ücretsiz izne gönderildi. Ayda bin 170 liraya mahkum edildik.

Avcılar’dan özel sektörde çalışan bir öğretmen anlatıyor: ‘Biz özel sektör öğretmenleri olarak bir kurucunun kötü gününde göze batmamak için sesli nefes bile almıyoruz.’

Pandemi koşullarında ağırlaşan sorunlar bir kere daha gösterdi: ev içinde, ev dışında; yaşamlarımızın maddi koşullarını değiştirmeden bedenlerimizi, haklarımızı, insanlığımızı geri kazanamayız.

İzmir tramvayında güvenlik personeli olarak çalışan kadın işçi: Biz çok şey istemiyoruz insanca çalışmak istiyoruz.