Sağlık emekçileri olarak sorunlarımız pandemiyle birlikte iyice arttı. Tükenmişlik ve değersizlik hissi daha mutsuz çalışmamıza neden oldu. Yıllardır taleplerimize kulak tıkanırken bu süreçte de taleplerimiz duyulmadı. Pandemi ile beraber Kovid servisleri için diğer servisler boşaltıldı ve birleştirildi. Bir anda bilmediğiniz bir ortamda çalışmaya başladık. Görevlendirmelerin neden yazılı değil sözlü yapıldığı, neye göre yapıldığı en çok sorulan sorular arasında.

Çalıştığım hastane yönetiminin sağlık emekçileri arasından yaptırdığı en son ankette yöneltilen “Hastane yönetimi fikrinize başvurur mu, önerilerinizi dikkate alır mı?” sorusuna eminim benim gibi çok kişi “Hayır” cevabı verdi. Acaba anket sonuçlarını değerlendirirler mi, yoksa anket sadece yapmış olmak için mi yapıldı?

Pandemi sürecinde sürekli bir yer değiştirme halindeyiz. Nerede bir hemşire açığı var kendimizi birden orada buluyoruz. Belirsizlik bizleri yıpratıyor. Planlamalar yapılırken görüş alışverişinde bulunmak çok mu zor? Ben kendimi değerli hissedersem yaptığım işi de daha çok severim. Şu an sevmiyor muyum, tabii ki seviyorum ama tükenmişlik yaşarken çalışmak çok zor.

Hemşire olarak biz herkesin işini yapabiliyoruz ama kimse bizim işimizi yapmıyor. Gece nöbet sekreterinin işini yapıyoruz, temizlik personelinin işini yapıyoruz, bazen hasta ile ilgili sıkıntı oluyor hekimin işini yapıyoruz, üzerine bir de evrak işi, dosya işi yapıyoruz.

Pandemi başladıktan sonra servisler kapatılmış, sayıları azaltılmıştı. Şubat ayı ortasında, yatan hastası sayısında azalma sebebiyle Kovid servis sayısı azaltılınca diğer servisler tekrar açılmaya başlandı. Yani hastane normal sürecine girdi. Servisler kapatılınca orada çalışan hemşireler farklı yerlerde çalışmaya başladı. Servisler açılınca herkes eskisi gibi çalıştığı servise gitmek istiyor. Ancak çoğu arkadaşımız farklı birimlerde görevlendirildi. Hiçbir yönetici “Burada çalışmak istiyor musunuz?” diye sormadı. Ben daha önce çalışmadığım bir serviste nasıl verimli olabilirim? Sadece denetlemek için mi var yönetimler? Başarı ve verim için iş birliği önemli.

Bir de sürekli hasta ve yakınlarının sözlü şiddetine maruz kalıyoruz. Yöneticiler tarafından belirsizlik içine sürükleniyoruz. Yapacak başka bir mesleğim olsa istifa etmeyi bile düşünürüm ya da emeklilik yaşım dolduğu anda emekli olurum. Hepimiz hem psikolojik hem fiziksel hem de maddi çöküntü içindeyiz, tükendik, sesimizi duyun.

Görsel: Pixabay