Mersin’de zaman zaman 50 dereceye kadar çıkan bunaltıcı sıcakların altında çalışan mevsimlik tarım işçisi kadınlar, burun kanaması, baygınlık gibi birçok tehlikeyle karşı karşıya çalışıyor.
DİHABER’in görüştüğü Mersin’in Tarsus İlçesi Alifaki Köyünde patlıcan tarlalarında çalışan kadınlar, uzun çalışma saatlerine rağmen çok az ücret aldıklarını anlatıyor.

HEM TARLADA HEM DE EVDE ÇALIŞIYORLAR

Sabahın erken saatlerinde akşamdan hazırladıkları kumanya ve buzlu sularlıyla yollara düşen kadınlar, güneşten korunmak için yüzlerini tülbentle kapatıyor, üzerlerine de uzun kollu elbise giymek zorunda kalıyorlar. Güneşin dik ışınlarına rağmen tarlayı “ekmek parası” diyerek terk edemeyen kadınlar, gün boyu sadece bir saat mola verebiliyor.
Kadınlar için mesai tarlada bitmiyor, evde de devam ediyor. Hasta, yaşlı, çocuk bakıcılığı, yemek, bulaşık, çamaşır ve temizlik yüzünden gece yarılarına kadar çalışan kadınlar, birkaç saatlik uyku ile yeni güne başlıyor. Bunca zahmetin karşılığında aldıkları yevmiye ise 47 ila 50 TL arasında değişiyor.

KONUŞMAK İÇİN DAYIBAŞININ İZNİ GEREKİYOR

Patlıcan tarlasında çalışanların çoğunun yaşları 15 ila 25 arasında, aralarında çocuklu kadınlar da var. Özelikle küçük yaşta evliliğe zorlanmış kadınlar, çektikleri zorlukları anlatmaktan çekiniyor. Elçi, dayıbaşı veya aracıların izin vermemesi halinde konuşma hakkı olmayan kadınlar, “ekmek parası” uğruna çalışmak zorunda olduklarını dile getiriyor. Aralarında mültecilerin de olduğu farlı din ve ulustan kadınların birlikte çalıştığı tarlada, kadınlar erkek işçilerden daha fazla sömürüye maruz kaldıklarını anlatıyor.

‘BAYILANA KADAR ÇALIŞIYORUZ’

Elçi, dayıbaşı ve elçilerden çekindikleri için çok az konuşan kadınlar, isimlerini de söylemekten çekiniyor. 12 saat çalışan işçi kadınlar, “Sıcaklar bizi çok zorluyor, gün içinde bayılan çok oluyor. Daha önceki yıllarda da çalışıyorduk ama bu kadar sıcak değildi. Bu yıl sıcaklar kavuruyor. Dinlenmek için mola saatini iple çekiyoruz. Burada köle gibi çalışıyoruz” diyor.