Ev işleri, çocuklar, geçim derdi derken ev kadınları olarak kendimize nefes alabileceğimiz bir alan yaratmak için semtimizde bulunan dikiş kursuna gitmeye karar verdiğimizin üstünden iki yıl geçti.

Bu iki yıllık sürede kursumuz çok keyifli, eğlenceli ve öğretici geçiyordu. Her ay çeşitli kumaşlar farklı dikiş yöntemleriyle bir şeyler üretmek hepimize iyi geliyordu geçen sürede de hepimiz kaynaşıp çok samimi bir arkadaş grubu kurduk.

İlk karşılaştığımız olumsuzluk tabii ki pandemi oldu maske ve mesafe kurallarına uyarak yine keyifli görüşmelerimize devam ettik. Keyifli sohbetlerimiz son zamanda yapılan zamlar ve hayat pahalılığının her geçen gün artmasıyla yerini çoktan üzgün ve öfkeli konuşmalara bıraktı.

Hafta sonu kurs yok kızlarla sabah kahvesi içmek için bende buluştuk. Kahveler pişti, ilk sözü Esengül aldı; “Kahve artık pahalı bir ikram oldu. Geçen hafta 79 liraya aldığım kahve dün gittim 120 lira olmuş, yakında kahvede içemeyeceğiz” dedi.

“Her şey ateş pahası” diye ekledi Nuran da. “Artık pazara bitiş saatinde gidiyorum. Evde iki tane evlenme çağında delikanlı var geçen gün kabaca hesapladık beyaz eşya, mobilya derken düğün masrafı en az 150 bin tutuyor, daha içinde altın takı yok. Gençler bu kadar büyük borcun altına girmek istemiyor” diye konuştu.

Funda, “Marketten aldığımız bir şeyi ertesi gün alamıyoruz. Her gün endişe kaygı ile geçiyor ne olacak halimiz diye. Artık kek bile çırpmıyorum yağ, un pahalandı diye her şeyden vazgeçtik daha da kötü olacak diyorlar çocuklarım için endişelenmiyorum artık” dedi.

DÜDÜKLÜ TENCEREDE BİRİKEN BASINÇ GİBİ BİR PATLASAK…

“Uzun yıllardır anne olamadım diye çok üzüldüm ama bu son zamanlarda iyi ki çocuğum olmamış diyorum” diyen Selda da bu düşüncesinin nedenini şöyle açıkladı: “Şimdi çocuğum benden bir şey istese alamazsam kahrımdan ölürdüm herhalde. Yüz yıl düşünsem çocuğum olmadı diye sevineceğim aklıma gelmezdi. Ekmek olmuş 2.50 lira. Çok çocuklu aileler nasıl geçiniyor ne yapıyorlar çocuklar için, çok üzülüyorum.”

Gülay, “Ayy dayanacak halimiz kalmadı ne yapılacaksa yapalım artık. Valla sokakta eylem olsa hemen gideceğim” diye girdi lafa. “Bugüne kadar hiç bu işlere bulaşmadım ama kim sokağa çıksa ben arkasından yürüyeceğim” diye ekledi. Selda ise “Kız sus şimdi duyan olsa bizi içeriye atarlar” deyince hepimiz kahkahalarla güldük.

Nuran, “Amannnn atarlarsa atsınlar yaaaa en azından orada 3 öğün yemek yeriz bugün ne pişireceğim derdi olmaz biraz dinleniriz” dedi.

Düdüklü tencerenin düdüğü ötünce düdüğünü kapatırız yemek pişer. Tencerenin kapağını açmadan o düdüğü yine açıp içerideki birikmiş havanın dışarı çıkmasını bekleriz. O hava alınmadan kapak açılınca tencerenin içinde biriken basınç kapağın açılmasıyla patlar. Düdüklü tencerede biriken buhar ısısı gibi kadınların sabrı da öyle birikmiş. Herkes patlayacak yer arıyor.

Ben de dedim ki “Korkmayın yaaa gider paşa paşa yatarız ne olacak sanki. Çocukların geleceği için bir şey yapmış oluruz. Hem avukatımız dilekçe verir hepimizi aynı koğuşa koyarlarsa ohhhh kız kıza tatil yapmış oluruz.”

Hepimiz çok gülüyoruz ama içimizde yine geçim sıkıntısı var.

Fotoğraf: Burcu Yıldırım/Ekmek ve Gül