Kapatılacağı açıklandıktan sonra, kıdem tazminatları ve ikramiye haklarının gasbedilmesine karşı ETF işçilerinin başlattığı direniş sürerken, çoğunluğu kadın olan işçilerin çocukları da kreşsiz kaldı. Daha önce çocuklarını fabrikanın kreşine bırakan işçiler bugün çocuklarını bırakacak yer bulamadıkları için direnişe çocuklarıyla geliyor.

Direniş alanına 5 yaşındaki oğlu Samet’le gelen 8 yıllık işçi Hasret Kurban, “3 senedir oğlumla birlikte geliyorum. Oğlum 2 yaşında buradaki kreşe başladı. Ben çalışamayacağım artık kreş de kapandığı için. Ev kredimiz var, çocuğu bırakacak kimsem yok, çalışmak da zorundayım ama özel kreşe gönderemem, kreşi olan bir fabrika bulmak da çok zor. Ben hamileliğimin son gününe kadar burada ayakta çalıştım. 8 gündür burada yatıp kalkıyoruz. Bırakacak kimsem olmadığı için çocuğumu da buraya getirmek zorunda kalıyorum” dedi.

‘BİZ DE ÇOCUKLARIMIZ DA MAĞDURUZ’

Oğlu Samet’in ‘Annemin parasını vermiyor patronu, bizim artık paramız yok, patronunuz sizi kandırdı’ dediğini aktaran Kurban, “Hep patronumu överdim, kreşi var, kadınları düşünüyor diye. Şimdi biz de çocuklarımız da mağdur olduk. Çocuklarımızın psikolojisi bozuldu, ailemizde de huzur kalmadı. Biz hakkımız olanı istiyoruz, başka hiçbir şey istemiyoruz. Sanem Dikmen nasıl ki bir anne, çocuğunu düşünüyorsa biz de düşünüyoruz. Eşimin maaşı anca ev kredisine gidiyor, faturaları ödeyecek gücümüz bile kalmadı. Haklarımızı versin istiyoruz!” diye konuştu.

ANNESİNİN GREVİNDE BÜYÜK DESTEKÇİ…

Annesinin eteğinden ayrılmayan Samet de utanarak ve başını eğerek konuşuyor, “Kreşteki arkadaşlarımı özledim. Annemi işten çıkarttılar.”

— Annenle burada ne yapıyorsun?

— Annem burada görev (grev) yapıyor.

‘ÇOCUĞUM EVDE ‘ANNE NEREDESİN’ DİYE AĞLIYOR’

9 yıllık işçi Yüksel Akça da çocuğunu bu dönem kreşe gönderen 9 kadından biri. Patron Sanem Dikmen’e sesleniyor: “Kreş olmasa burada da çalışamayacaktım. Şimdi bizi mağdur ettiler. Çocuğum şimdi 4.5 yaşında. Başka fabrikalarda kreş yok. Özel kreşe gönderemem çocuğumu. Biz işçiler için ücretsiz kreş önemli. Asgari ücret alıyoruz zaten. Kreşe versek kendimize bir şey kalmayacak. Her şey pahalılaştı. Şu an çocuğumu anneme bıraktım ama annem rahatsız, yarın öbür gün dönüp ben bakmak zorunda kalacağım. Sanem Dikmen kendi çocuğunu, her şeyini düşünebiliyor. Çocuğuna düşkün, e biz de düşkünüz. Çocuğum ağlıyor, ‘Anne neredesin’ diye. Ama ben çocuğum için, eşim için, arkadaşlarım için mücadele ediyorum burada. Çocuklarını buradaki kreşe veren işçilerin çoğu gelemedi buraya. Çünkü çocuklarını bırakacak yer bulamıyorlar, mecbur evde çocuklarına bakıyorlar ama burada olmak istiyorlar. Çünkü haklarına sahip çıkmak istiyorlar onlar da. Ben de ev kredisi ödüyorum. Önümde 7 yıl var. Çocuk da var ve her gördüğü şeyi istiyor. Onun için çabalıyorsun ama isteklerini karşılayamayacağında üzülüyorsun. Eşim hangi birine yetişecek tek başına? Ya çocuğumu tek başına bırakıp yevmiyeli çalışacağım ya da her şeyden kısacağım, çalışamayacağım.”

‘DİRENMEYE DEVAM EDECEĞİZ!’

9 yıldır ETF işçisi Esengül Şimşek’in çocuğu bu yıl mezun olmuş kreşten. Şimşek arkadaşları için konuşuyor: “Evdeki bütün yükler bizde olduğu için evde çocuklarımız perişan. Artık çocuklarım ‘Yeter, bıktık’ diyor. Etkilenmesin diye halalarına gönderdim. Arkadaşlarım da bırakacak yer bulamadı. İlk gün direnişe çocuklarıyla geldiler, çocuklar güneşin altında hasta oldu. Biz de gelmeyin dedik. Güvenilir bir yer bulamadıkları için direnişe gelemiyorlar ama sürekli mesaj atıyorlar bize.”

Fabrikalarda ücretsiz kreşin varlığının önemini şöyle anlatıyor Şimşek: “Çocuğumu bırakacak kimsem olmadığı için kreş çok önemliydi. Kredi, borçlar, ihtiyaçlar… Kreşin olması bizim çalışmamızı sağlıyordu. Biz direnmeye devam edeceğiz, sonuna kadar hakkımızın peşinde olacağız.”

Fotoğraf: Hilal Tok/Ekmek ve Gül