Hepimizi okul telaşı sardı. Telaşın yanında bir de bütün yaz çocuk bakımının sadece biz kadınlara kalmış olmasından dolayı yorgunuz. Aslında okulların açılmasına gizli gizli seviniyoruz da diyebiliriz. Ama gelin görün ki her şeyde olduğu gibi sevinç de telaş da kursağımızda kaldı. Yapılan zamlar okul ihtiyaçlarının tamamını etkiledi. Dört tane 40 sayfalık defter 23 TL olmuş. Dört defterle bitse iyi... İki pantolonu iki de üstü geçen sene 120 TL’ye almıştık, bu yıl 200 TL’ye aldık. “Hadi iyi bir çanta alalım daha uzun kullansın” diyorsanız o da 100 TL. Beslenme çantası ve içindeki kabı 40 TL. Bir de ayakkabı lazım beden dersi için... Liste uzayıp gidiyor. Okul ihtiyaçlarını tamamlayabilmek için en az 1500 TL lazım yani. Ders başlarken okul için 150 TL, okulun temizliği içinde 150 TL istiyorlar üstüne. Sınıftaki eksikleri de biz veliler tamamlıyoruz.

KADINLAR DERNEĞE KIRTASİYE YARDIMI İSTEMEYE GELİYOR

Daha bugün alışverişten dönmüş ama alışverişi tamamlayamamış biri olarak bunları yazmayı düşünürken derneğimize ulaşan kadınlardan söz etmeden geçemeyeceğim. Derneğe “Bize kırtasiye yardımında bulunun” diye ulaşan en az 50 veli var. Çocukların çoğunun hiçbir şeyi yok. Zaten yıllardır birçoğu başkalarının eskilerini onararak giyiyordu. Ama artık herkesin eskileri çok kıymetli, onu alıyor bir küçük çocuğuna giydiriyor. Artık dün biraz küçülmüş kıyafeti başkasına vermek yerine “Hayat pahalı bu sene de böyle giysin” diyerek küçük kardeşe saklanıyor.

YOKSULLUK OKUL ZAMANI KENDİNİ DAHA ÇOK HİSSETTİRİYOR!

Dört çocuğu olan bir tersane işçisinin 3 çocuğu okula gidiyor. “Benim çocuklarım da yeni bir şey giymeyi hak ediyor ama yok ki” diyor. Yevmiyeli çalışıyor, o da iş olursa... “Bir gün muhtaç olacağım aklıma gelmezdi hiç. Bundan 4 yıl önce ben sağa sola yardım ederdim” diye ekliyor.

Ceylan, 10 yaşında. Kendisine ve kız kardeşlerine o bakıyor, baba hasta, anne yok. Bize okul ihtiyaçlarını bulamazsa okula gidemeyeceğini üzüntüyle anlatıyor. O da yardım bekliyor.

Efe, çok çalışkan bir çocuk; babası asgari ücretle çalışıyor, annesi merdiven temizliğine gidiyor. Ama yetmiyor, zaten asgari ücret neye yetiyor ki? “Altı sürekli dikilen yırtık çantayla okula gitmem” diyormuş. Annesi belediyeye gitmiş ama ordan da eli boş dönmüş sigortaları var diye! Efe “Yeni çanta isterim” diye tutturmuş. “Kim istemez çocuğu okula başlarken yeni bir şeyler giydirmeyi. Yeni defter, yeni kalem almayı ama yok ki” diyor Efe’nin annesi. Şimdi bize ulaşan sayı bu kadar çokken bir de yerel kurumlara başvuran insan sayısını siz düşünün. Birçoğunun eve eli boş döndüğü de ortada.

MADEM HER ŞEY ÇOCUKLARIMIZIN MUTLULUĞU İÇİN...

Peki, alışveriş yapanlar nasıl yapıyor? Tabii ki kredi kartı ile. Onu nasıl ödeyecek? Belirsiz. “Aman çocuk mağdur olmasın arkadaşında olur, onda olmazsa çok üzülür” diyenlerin hepsinin durumu Allah’a havalelik. O kredi kartı başka bir kredi kartıyla ödenecek ve böyle böyle iki yakası bir araya gelmeyecek o ailenin. Her şey tamam da “Okuldan para istiyorlar her şeyi kartla aldık, elimde hiç nakit yok” diyen Burcu’ya “Şimdilik boşver, verme. Belki okullar tam düzene geçince velilerin hepsi birlik olur bu parayı ödemezler” diyebildim. O da omuz silkti. Neden olmasın ki, çocuklarımızı devlet okuluna değil de sanki özel okula gönderiyoruz! Fiyatlar almış başını gidiyor. Eskileri yamalayıp giydirdiğimiz çocuklarımıza iyi bir örnek göstermeliyiz. Bir mücadele örneği... Yoksullaşmamıza neden olanlardan biz bugün hesap sormazsak yarın çocuklarımız bize hesap soracaklar. Madem her şey çocuklarımızın mutluğu için, o zaman zamların geri çekilmesi için ortak bir mücadele vakti!