Urfa Cezaevinde annesi Esma Yılmaz ile kalan Arin bebek 15 aylık oldu; ancak tedavisi için adım atılmadığı için durumu kötüye gidiyor. Eşinin kaldıkları koğuşun değiştirildiğini söyleyen baba Mihdi Yılmaz, temel ihtiyaçların karşılanmadığını belirtti.

Mezopotamya Ajansından Berivan Altan’ın haberine göre Astım hastası olan ve 15 aydır annesi ile birlikte cezaevinde kalan Arin bebeğin durumu cezaevi koşullarından kaynaklı kötü durumda. Beslenme düzensizliğinden kaynaklı midesinde reflü de oluşan Arin bebeğin sağlık durumunun düzelmesi için bugüne kadar tek bir adım atılmadı. Urfa Cezaevine eşi ve kızını görmeye giden Mihdi Yılmaz, Arin’in gözlerinin altının hâlâ mor olduğunu ve astım krizlerinin devam ettiğini söyledi.

‘GÜNDE BİR SAAT SU VERİLİYOR’

İlaçların kemik erimesine neden olmasından kaynaklı buhar makinesiyle tedavi ettiklerini söyleyen baba Yılmaz, son görüşte cam ardından gördüğü kızının iyi olmadığını söyledi.

Arin bebeğin annesinin sütünü tam içmediğini belirten Yılmaz, cezaevlerinin koşullarına dair koşulları şöyle aktardı: “Cezaevinde Arin ve eşim 14 kişilik koğuşta kalıyordu ancak oradan alındı. Şimdi kaldığı koğuşta birçok eksik var. Özellikle koğuşta nevresim, battaniye gibi eksiklikler var. Sayılarını azaltmak için koğuşları dağıttılar ama bu seferde ihtiyaçları karşılanmıyor. Su sorunları hâlâ devam ediyor. Günde sadece bir saat su veriyorlar bu da temel ihtiyaçlarını dahi karşılamıyor.”

‘KREŞ AÇILDI AMA...’

Arin’in yürümeye başladığını ve cezaevi sınırlarının ona yetmediğini dile getiren baba Yılmaz, “Eşim, her koğuş kapısı açıldığında Arin’in dışarı çıkmak istediğini anlattı. Çocuk dışarı çıkmak istiyor. Doğru, düzgün tedavi edilmiyor. Daha da huzursuzlaşmaya başlamış” dedi. Yılmaz, cezaevinde kreş açıldığı Arin’in tek başına götürülmek istendiğini belirterek, bebeğin hastalığından kaynaklı annesiyle birlikte gitmesi gerektiğini söyledi.

‘EŞİM DE NE YAPACAĞINI ŞAŞIRDI’

Eşinin normalde güçlü bir kadın olduğunu ancak Arin’in hastalığından etkilendiğini aktaran Yılmaz, “Arin’in gözleri önünde erimesi onu da kötü etkiledi. Bana bu sefer gittiğimde ‘Yaşayan ölüler gibiyiz. Çocuğum gözlerimin önünde eriyor’ diyor. O da artık ne yapacağını şaşırmış” diye ekledi.

Yaşananlara ilişkin cezaevi yönetimi ve başka bir kurumun çözüm bulmadığını ifade eden Yılmaz şunları dile getirdi: “Ne Meclis İnsan Hakları Komisyonu ne başka bir yerden sesimizi duyan yok. Ölsek de ölmesek de kimsenin umurunda değil.”