Üniversite okumak için yeni bir şehre taşınmak, bir de o şehirde yurtta kalmak üniversiteli olma deneyimini sonuna kadar yaşamanızı sağlıyor. Ancak çok sınırlı bir bütçeyle geçinmek zorunda olan biz öğrencilerin hayatı bundan 15 sene önce komedi dizilerine konu edilse de artık sadece dramatik senaryolara konu olabilir.

KYK kadın yurtlarında uygulanan giriş-çıkış saati uygulaması, bizi güvenlik adı altında baskılarken aynı yönetim geç kalan öğrencileri dışarıda bırakmakla, yurttan atmakla tehdit etmekten geri durmuyor. Hal tam böyleyken Van’da bir kız kardeşimiz, Rojin’e günlerdir ulaşılamıyor. Devlet yurtlarında dikkatle denetlenen tek şey yurda geç saatte girmemen. Ancak güvenliğin kimsenin umurunda değil. Burs ile geçinmek imkansız olduğundan, ihtiyaçlarını karşılamak için çalışmak zorunda olan öğrenciler saat uygulaması yüzünden işe alınmıyor.

4-6 kişilik odalarda, internetin çekmediği, kimimizin kendi çalışma masamızın bile olmadığı koşullarda eğitim hayatımıza devam diyoruz. Zorluklar yurtlarda son bulmuyor. Kampüslerimizde de çeşitli sorunlarla karşılaşıyoruz. Atanmış rektörlerin kampüs içindeki uygulamaları, cinsel tacize karşı alınmayan önlemler biz öğrenci kadınların en çok vakit geçirdiği ortam olan kampüsleri güvensiz ortamlar haline getiriyor.

Eğitime ayrılan bütçenin kamuda tasarruf tedbirleri kapsamında kısıtlanması ve bu bağlamda bazı üniversitelerde ring sayılarının azaltılması gibi kararlar, ulaşım hakkı bir yana üniversiteli kadınların güvenli ulaşımını doğrudan etkiliyor.

NE YAPABİLİRİZ?

Bu sorunlar karşısında yurtlarımızda cinsel tacizi önleme kurulları, öğrenci temsilciliği gibi yapıları ve bunların önemini tartışalım; kampüsümüzde var olan kadın topluluklarının bir parçası olup buraları daha da nitelikli hale getirelim. Genç kadınlar olarak güvenli, eşit ve özgür bir geleceği yaratabilmenin bugün yan yana gelebilmemizle mümkün olduğunu unutmayalım.

Fotoğraf: Evrensel