Batıkent’te işçi kadınlarla kıdem tazminatının fona devrine ilişkin tartışmaları paylaştığımız bir buluşma yaptık.  

Uzun süredir hizmet sektöründe çalıştığını belirten LCW işçisi bir kadın, zor şartlar altında, emeğinin karşılığını alamadan çalışırken bir de kıdem tazminatının gasbıyla karşı karşıya kalmalarının onu öfkelendirdiğini söylüyor. Asgari ücret+prim ödemesi almaları gerekirken pandemi sürecinde prim ödemelerinin eksik yattığını anlatıyor. “Uzun zamandır da kıdemimi sıfırlamak için çaba içindeyim. Şu anki kıdem sıfırlama şartlarımız da oldukça zor. Emeğimin karşılığı olan kıdemimi almam için gerekçeler sunmam gerekiyor, kendi istifamla ya da istememle bunu bana sağlamıyorlar. Bu da yetmezmiş gibi yeni bir yasa söz konusu. Kıdemimin hepsini alamayacakmışım; belli bir kısmını alıp, geri kalanı fona gidecekmiş. Zaten emeğimin karşılığını alamıyorken bir de hakkım olan kıdemimi de benden alıyorlar. Bunu kesinlikle kabul etmiyorum” diyor.

Özel bir eğitim merkezinde çalışan bir diğer kadın işçi ise kadınların iş yerlerinde yoğun mobbing ve tacize maruz kaldığını hatırlatarak “Durum böyleyken ekmek paramızı kazanmak için hiç sesimizi çıkaramayacağımız bir sürece götürüyor bu yasa” diyor kaygıyla.

Sürekli değişen ve işçinin aleyhine olan yasalarla emeklilik tarihini kestirmenin bile imkansızlaştığını dile getiren bir diğer kadın işçi ise salgın sürecinin de tüm bu belirsizliklere tuz biber olduğunu dile getiriyor. Salgın boyunca kadına yönelik şiddetin arttığını hatırlatarak, “Kadınlar olarak şiddete maruz kalan öldürülen kız kardeşlerimiz oldu. Kadınlar ölürken hükümet gözünü bir de yine işçinin cebine dikti. Ben bu sürecin her zaman olduğu gibi bizler için değil de patrondan yana olduğunu biliyorum. İşçiden yana olmayan patrondan yana olan bu yasaya da karşı çıkıyorum” diye konuşuyor.