Ben de birçok kadın gibi bugünlerde çok sık duyduğumuz flört şiddeti mağduruyum. Kocaeli Üniversitesinde birinci sınıftayım. Senelerdir belki birçoğumuzun karşı karşıya kaldığı ama farkına varamadığı flört şiddetini yaklaşık 8 aydır yaşıyorum. Ve ben de pek çok kadın gibi bu yaşadığımın şiddet olduğunu anlayamamıştım. Oysa erkek arkadaşının hayatında hiçbir şeyi kendi istediğin gibi yapmana izin vermemesi şiddetten başka ne olabilir? Gerçekten tam anlamıyla olan buydu.

Hayatımda hiçbir şeyi kendi istediğim gibi yapamıyordum. Normalde konuşkan, girişken bir yapıda olmama rağmen artık her şeyde bir adım geride duruyordum. Yapmak istediğim, giymek istediğim her ne varsa artık kendimden başka bir kişiye danışmak zorunda hissediyordum kendimi. Çünkü, bunu yapmadığımda ilişkimde birçok sorun seriyordu önüme. Erkek arkadaşıma göre bir kıyafeti giymeden, bir yere gitmeden önce ona danışmam gerekiyordu. Ancak o onaylıyorsa yapabilmeliymişim istediklerimi...

Başta ufak tefek kıskançlıklarla başlayan bu durum günden güne daha korkunç bir hale gelmeye başladı. Artık 34 derece sıcakta bile sırf o istemiyor diye kısa kollu bir şey yerine kazaktan hallice bir bluzla geziyordum. Görenlerin yanıma gelip hasta olup olmadığımı sorması belki de bir şeyleri daha farklı düşünmemin önünü açabilecek ilk hareketti. Bu bir hastalık mıydı? Bir şeyleri bu kadar görmezden gelebilmek daha doğrusu gördüğünü dahi anlamamak...

Onun bunu sevgisinden yaptığını düşünmek hastalıktı, evet. Birçok arkadaşım bana bu durumun normal bir olmadığını defalarca söylemişti ama ben gözümün önündeki gerçeği görmekten son hız kaçıyordum. Kabullenmek zor geliyor insana. Şöyle ki; gerçekten hisler beslediğin, değer verdiğin hayatındaki insanın senin düşüncelerini bu denli görmezden gelişini, senden istemediğin halde mutsuz olacağın şeyler yapmanı istemesini yakıştıramazsın. Ne yazık ki yakıştırmasam da gerçekti. Onun için ne düşündüğümün, nereye gitmek istediğimin, ne yapmak istediğimin bir anlamı yoktu. Ben etek giymek istiyorsam ona neydi ki bundan?

Kadın arkadaşlarımın da etkisiyle bir şeyleri daha net görene ve buna dur diyene kadar durum böyleydi. Artık bazı şeylerin yolunda gitmediğinin farkındaydım ve bu ilişkiden bir an önce çıkmam gerektiği konusunda şüphem yoktu.

Yaşadığım bu olayla birlikte daha da iyi anladım ki kendimizin göremediği bazı şeyleri yakınımızdaki kadın arkadaşlarımız bizden iyi görebiliyor bazen. Ve doğru olan şey; size söylenenlere kulak verip, eğer yapılabilecek bir şey varsa ve tek başınıza yapabileceğinize inanmıyor veya korkuyorsanız, bunu hep birlikte bir dayanışma içinde başarmak olacaktır.