Dünün karanlığı bugünün felaketini anlatıyormuş

Merhaba, ben Erzincanlı bir kadınım. İstanbul Bakırköy’de oturuyorum. Geçtiğimiz haftalarda Erzincan’daki maden faciasına şahit olduk. O kadar korkutucu ve üzücü bir olaydı ki. Bütün bir ülkenin içi kan ağladı. Ama benim için çok daha ağır bir acıydı. Artık anne, baba toprağımı eskisi gibi bulamayacağımı biliyorum.

Doğası zehirlenmiş, toprağı ve suyu kullanamayacağımız hale gelmiş. Çok öfkeliyim. Yakınlarım için kaygı duyuyorum. Hep şunu derdik, “Bir gün İstanbul bizim için yaşanmaz hale gelirse gidecek bir yurdumuz var” diye. Artık gidecek bir köyümüz bile yok. Eskiden köyümüz temiz havanın, doğal beslenmenin kaynağı derdik. Şimdi zehir kusan topraklar haline geldi. Türkiye genel olarak yaşanır bir ülke olmaktan çıktı. Çocuklarımızın geleceği için endişeliyim.

Erzincan'da nüfus az. İş olanakları yok. İnsanlar yoksulluktan çocuklarını madene yolluyorlar çaresizlikten. İşverenler önlem almadan çalıştırıyorlar işçileri. Patronlar vahşice toprağımızı ve doğayı zehirliyorlar. Çocuklarımızın geleceğini yok ediyorlar.

Türkiye genelinde 30 yıl önce Bergama'da başlayan direniş Türkiye ve dünyada birçok kesim tarafından duyuldu. Türkiye’de ilk kitlesel çevre ve doğa direnişini o insanlar başlattı. Bergama köylüleri o gün aslında bütün ülke için mücadele ediyorlarmış. Bergama köylülerinin eylemlerini hatırlıyorum. Onlar bizi o günden gelen karanlık için uyarmışlardı.

Şimdi tek isteğim acil bir şekilde tüm ülkede çevre bilinci ve bilgisi olan kişilerin ve bilim insanlarının da içinde olduğu halk birlikleri kurmak. Doğamızı korumak için halkı bilinçlendirmek. Başka yolumuz ve çaremiz yok. Yeni felaketlerin önüne geçmenin tek yolu bu.

Fotoğraf: Evrensel