Bir sabah oğlunla berabersin, Sıhhıye’de ondan ayrılıyorsun ve yarım saat sonra bir patlama haberi alıyorsun. Aramalar başlıyor, bir ben değil, bütün onu tanıyan akrabaları ve ben hastanelerdeyiz. Ankara’daki bütün hastanelerde arıyorsun onu. Hep yaralıdır, bir yerden haber gelecek diye umut ediyorsun. Ama acı haber gelene kadar... O an, dünyanın başımıza yıkıldığı an!

Aradan 2 yıl geçti. Hala her sabah kalktığımda o bekleyiş, umut kalbimizin bir köşesinde var.
Bu öyle bir acı ki, tarifi imkansız. En acısı da özlem...
Ben bir anneyim. Ateş düştüğü yeri yakıyor. Hiçbir annenin evladı ölmesin, analar artık ağlamasın.
Bu özlem, acı, yaşadığım sürece devam edecek.
Katliamın üzerinden iki yıl geçti. Yargılama sürecinde avukatlarımız canla başla çalışıyor. Bu yargılamanın adaletli olması için kastı ve ihmali olan herkesin yagılanması gerekiyor. Buradan 102 can ve oğlum için; adalet, adalet, adalet diyorum...

*Nuray Coşgun 10 Ekim Ankara Katliamı'nda hayatını kaybeden Uygar Coşgun'un annesi...