Petrol-İş’te sendikalaştıkları için işten atılan; 14 Mayıs 2018’den beri Gebze Organize Saniyedeki fabrika önünde direnen Flormar işçileri için Fransa’da yayımlanan Egalite Femmes dergisi bir yazı kaleme aldı. İşçilerin sendikalaşma ve işten atılma sürecinin anlatıldığı yazıda işçilerin sendikal haklarının tanınarak işe iade edilmesi istendi. Yazının tamamı şöyle:

Yves Rocher Türkiye;
“Flormar değil, direniş güzelleştirir” diyerek bağıran Flormar işçileri her gün Gebze’de bulunan fabrikada, dikenli teller önünde Flormar patronlarına karşı direniyor.
Haksız işten atmalara karşı direnen işçiler, Flormar’dan ve Yves Rocher’dan işe geri alınmalarını, Kosan Kozmetik fabrikasının sendika karşıtı baskıya son vermesini istiyor.
Fabrikada 400 kişi çalıştırılıyor ve yüzde 90’ı kadın olan işçiler Flormar markası üretiyor. Türkiye’de makyaj ürünlerinin lideri (yüzde 21 satış payı) olan Flormar’ın 2012’den beri saibi Yves Rocher’dur.

İŞTEN ATMALAR NEDEN?

132 işçi, çoğu kadın, şirketin yönetimine karşı haklarını daha iyi savunabilmek için, sendikaya üye olduklarından dolayı işten çıkarıldılar.
Şirket yönetimi işçileri zorlu koşullarda çalıştırırken bir de düşük maaş veriyor; kadınlara ise ayrıca daha düşük maaş veriyor (ancak asgari ücret kazanıyorlar); çalışma koşullarının kaldırılamaz halde olması, tehlikeli kimyasallara karşı malzeme eksikliği, fazla mesailerin ödenmemesi, gece saatleri dahil, tehlikeli makinelerin hızlı çalıştırılmaları, psikolojik şiddet, tehdit ve baskı... Yoğun bir biçimde iş kazaları yaşanıyor ve fabrika yönetimi sistematik olarak hastalık izni kabul etmiyor.
Geçen martta petrol, kimya ve lastik iş kolunma örgütleme yapan Petrol-İş tarafında fabrikada sendikaya üyelik kampanyası gerçekleştirildi. Çok kısa bir zamanda çok sayıda işçi sendikaya üye oldu ve sendika fabrikada çoğunluğu elde etti. Yönetimle görüşmek istedi, ama yönetim görüşmeyi kabul etmedi. Bununla da yetinmeyerek sendika faaliyetlerinin durdurulmasını istedi! Sendikaya üye olan işçiler yönetim baskısına boyunlarını eğmedikleri için işten çıkarıldılar, istifa etmeleri için baskıya uğradılar. Bunun yanı sıra yönetim, sendika yasasına rağmen Çalışma Bakanlığına yasaya karşı başvuruda bulundu. Oysa sendika hem Türkiye yasaları tarafından hem uluslararası yasalar tarafından onaylanmıştır.

YVES ROCHER FLORMAR İLE İŞBİRLİĞİ YAPMADIĞINI İDDİA EDİYOR

14 Mayıs’tan bu yana 132 Flormar işçisi her gün fabrikanın önüne gelerek sendikal haklarıyla birlikte işe iadeyi talep ediyor. Fransız grubunun sessizliğinden dolayı Yves Rocher’u eleştiriyorlar. Yves Rocher grubu Flormar şirketiyle işbirliği yapmadığını iddia ediyor, Yves Rocher’u ve Kosan Kozmetik’i birbirinden ayrı şirketler olarak lanse etmeye çalışıyor ancak yüzde 51 hisseyle çoğunluk hissedarı!
Patronlar, üretime devam eden işçileri; sendikaya üye olan, direnişte olan işçilerden ve sendika yöneticilerinden bariyerlerle, tel örgülerle uzak tutumaya çalışıyor. Direnişteki işçilerle dayanışmak için molalarda dışarıdaki işçileri alkışlayan işçileri bile işten çıkarıyor!
20 Eylül’de Türkiye’den gelen bir işçi delegasyonu, Petrol-İş, CFDT Sendikası ve SumOfUS Sivil Toplum Örgütü temsilcileri; sendikaya üye olan işçilerin kanuna aykırı olarak işten çıkarılmalarından dolayı işe geri alınmaları için ve sendikal haklarının tanınması Yves Rocher’un Genel Merkezi Issy-les-Moulineaux’a gelerek için bir imza dilekçesi vermek istedi. İşçiler içeriye alındılar ama onlara hiçbir söz verilmedi.

YVES ROCHER SUÇ ÜSTÜ YAKALANDI: KADIN İŞÇİLERİN
SÖMÜRÜLMESİ KENDİ MARKA İMAJI MI?
İşçilerin sömürülmesi ve hakları için sendikaya üye olduklarında işçilerin işten atılmasını Yves Rocher şirketinin iyiyi bildiği bir patron pratiği. Şirket, 2014’te Burkina Faso’da, Galiçya çatışmasının başlangıcında Yves Rocher Grubundan sorumlu olmadıklarını iddia ederek şirketin gruplarında yer aldığını kabul etmek istemiyorlardı, oysa şirketin sahipleri yüzde 95 oranla onlardı!
Mart 2004’te Kebayina (Burkina Faso Kadın Organizasyonu) tarafından organize edilen bir davette çoğu fabrika işçisi kadınlarla tanışmıştık. Galiçya’da, Yves Rocher’un bir şubesinde çalışan işçi kadınlar maaşlarını ve haklarını istemişlerdi; yüzde ellisi GGTB Sendikası üyesiydi. Aİşçiler haklarını istedikten sonra işten atıldı, şirket kapatıldı ve işçilerin çıkış primleri verilmemişti. Sonra sadece 76 avro verilmişti. Uzun aylar süren direnişten sonra sendikalar ve Kadın Eşitlik Derneğinin desteğiyle işçiler 30 aylık maaş kazanımı elde ettiler. Bu zafer dayanışma ve kadın işçilerin cesareti sayesinde oldu.
Biz, işten atılan işçileri tekrar işe alınmalarını istiyoruz ve Türkiye’de sendika hakkına saygı duyulmasını istiyoruz.

Ekmek ve Gül için Fransızca’dan çeviren Evin Geçici