United Workers Union’ın okul öncesi eğitim ve bakım hizmeti veren eğitimciler arasında yürüttüğü anketin sonuçları eğitimcilerin ağır çalışma koşullarını gözler önüne sererken Avustralya’da okulöncesi eğitiminin ve bakımının geleceği için karanlık bir tablo çiziyor.

“Yorgunluk, değersizlik ve işten ayrılma: Erken eğitimde kriz” başlıklı rapor, ankete katılan yaklaşık 4 bin eğitimcinin neredeyse dörtte üçünün (%73) aşırı iş yükü ve düşük ücret nedeniyle önümüzdeki üç yıl içinde sektörden ayrılmayı planladığını gösteriyor.

Ankete katılan eğitimcilerin yüzde 96'sı kadın eğitimcilerden oluşuyor. Eğitimcilerin dörtte birinden fazlası, önümüzdeki on iki ay içinde sektörden ayrılmayı planladıklarını bildiriyor ve kalmayı planlayan eğitimcilerin yüzde 46'sı “sürekli” veya “çoğu zaman” ayrılmayı düşünüyor.

Eğitimcilerin ayrılmak istemelerinin en önemli üç nedeni:
-Kaliteli erken çocukluk eğitimi ve bakımı (EÇEB) sağlamak için yetersiz zaman ve aşırı iş yükü (%73)
-Düşük maaş (%63)
-Değersiz hissetmek (%47)

Ankete katılan eğitimcilerin yüzde 70'i, mali durumları hakkında “her zaman” veya “sık sık” endişe duyduklarını söylüyor.

PERSONEL YETERSİZLİĞİ İŞ YÜKÜNÜ ARTIRIYOR, EĞİTİMİN NİTELİĞİNİ AZALTIYOR

Eğitimcilerin üçte ikisi, merkezlerinde yetersiz personel olduğunu ve personel sıkıntısı nedeniyle izin almaktan kaçınmak için “sıklıkla” baskı altında hissettiklerini söylüyor.

Eğitimcilerin yüzde 60'ından fazlası, personel sıkıntısı nedeniyle “sıklıkla” hastayken işe geldiklerini veya hasta olmalarına rağmen işte kaldıklarını söylüyor.

Yöneticilerin yüzde 71'i, pandemi başladığından bu yana sektörden ayrılan personelde önemli bir artış gördüklerini ve işe almada zorluklar olduğunu söylüyor.

Ankete katılan eğitimcilerin neredeyse yarısı EÇEB'i bir kariyer olarak önermeyeceğini söylüyor. Ayrılmayı düşünenler arasında bu sayı yüzde 70'lere çıkıyor.

AŞIRI İŞ YÜKÜ, ÜCRETSİZ ÇALIŞMA BÜYÜK SORUN

Eğitimcilerin yüzde 68’i son birkaç yılda iş yüklerinin büyük ölçüde arttığını söylüyor ve neredeyse yüzde 80'i bu artışın kaliteli eğitim ve bakım sağlamak için yeterli zamanları olmadığı anlamına geldiğini söylüyor.

Mevcut eğitimcilerin yüzde 82'si, geçtiğimiz ay içinde, temel bakım ve/veya eğitim görevlerini yerine getirirken “her zaman” veya “sıklıkla” acele ettiklerini hissettiklerini söylüyor.
Ankete katılan eğitimcilerin dörtte biri, programlamalarını tamamlamak için ayda 5-10 saat (%26) ve odaların düzenlenmesi, temizlik gibi diğer önemli görevleri yerine getirmek için 5-10 saat harcadıklarını söylüyor (%24).

Eğitimcilerin yüzde 80'i artan iş yüklerinin kaliteli erken eğitim ve çocuklara bakım sağlamak için zamanları olmadığı anlamına geldiğini söylüyor ve yüzde 90'ı "çatı altı" oranlarının* da aynı şeyi yaptığını söylüyor. Daha da fazlası (%92) "çatı altı" oranların çocukların güvenliğini tehlikeye attığını söylüyor.

KOVİD’İN YARATTIĞI STRESLE BAŞ ETME DE BİR İŞYÜKÜ HALİNE GELDİ

Eğitimciler, pandemiden bu yana ve son birkaç yılda iş yükünde artış olduğunu bildiriyor. Bu artan iş yükünün ana nedeni temizlik görevleri için gereken fazladan zaman (%85).
Eğitimciler de pandemi başladığından beri daha stresli ve endişeli bir çalışma ortamıyla uğraşmak zorunda kaldılar. Sadece kendileri daha fazla stres altında değil, aynı zamanda eğitimcilerin neredeyse yarısı çocukların kaygısını yönetmek için daha fazla zamana ihtiyaçları olduğunu söyledi ve yarısından biraz fazlası (%53) ebeveyn kaygısını yönetmek için daha fazla zamana ihtiyaçları olduğunu söyledi.

*(Under the roof ratios) bir odada bulunan direkt çocuklarla ilgilenen eğitimci ve bakımı sağlanacak çocuk sayısının çocukların yaşları, ihtiyaçları gözetilerek bir yönetmeliğe göre hesaplanan oran.

Fotoğraf: Unsplash