Kızkardeşlik… Birbirinin acısını anlamak, birbirinin derdine yanmak… O acının, derdin kaynağının aynı olduğunu görmek... Ortak tutum alabilmek, dayanışabilmek, bu tutumu ve dayanışmayı bilince çıkarabilmek kızkardeşlik.
Kızkardeşlik, bir “ayırdına varma” hali… Kızkardeşliğin farkındalığı, kadınların birbirlerinin hallerini dinleme ve bu hallerin ortaklığını fark etme yoluyla kazanıldığından, kadınlar arası pratiğin sonucunda elde edilen bir bilinçtir; müşterek bağın bilinci… Doğalında yoktur bu bağ; örülür, kurulur, inşa edilir, emek verilir. Birbirimizin hikayesini dinlemek değildir tek başına kızkardeşlik. Bizi o hikayeye mahkum eden zorunluluklar silsilesini değiştirme hedefidir. Duyguyla değil, bilinçle kurulur kızkardeşlik bağı yani.
Kızkardeşlik bir samimiyet biçimidir, yaşamda hangi değerlerin hakim olacağına sadece kendine dayatılanlarla bakmama çabasıdır. “Bu kadınlar ne istiyor?” ile “Ben ne istiyorum?” soruları arasındaki ortaklığı kurabilmektir. Bu ortaklık, aynı zamanda kadınların mahkum edildiği adaletsizlik sistemine karşı bir direnme ve dayanışma ağını ifade eder.
Sadece “kadın olmak” yetmez hikayemizin ortak olmasına. Bazıları, diğerleri üzerinde sınıflarının, milliyetlerinin ve inançlarının gücünü kullanabildiği, tahakküm kurabildiği müddetçe “kız kardeşlik” yoktur aralarında.
Yani, kadınlar arasındaki bu farklılıkların yarattığı iktidar ilişkilerini ortadan kaldırmaktan bahsetmeksizin “kızkardeşlik”ten bahsetmek mümkün olmaz.
Kız kardeşlik bu nedenle bir “paylaşma” ediminin de adıdır; öfkeyi, cesareti ve mücadeleyi paylaşma ediminin. Ama asla bir “kader ortaklığı”nın adı değil. Birlikte güçlenmek, politik bir bilincin vesilesiyle mümkündür çünkü, alınyazısının değil.
Peki siz nasıl tanımlıyorsunuz kızkardeşliği?

Kaynak: Evrensel –Sevda Karaca