26 Nisan 1986 yılından Ukrayna’da Çernobil Nükleer Santrali’nde yapılan deney sırasında nükleer bir kaza meydana geldi. Bugüne kadar meydana gelen en büyük nükleer kazada milyonlarca insan etkilendi ve hayatını kaybetti. Çernobil’den kaynaklanan radyasyona maruz kalan milyonlarca insan kansere yakalandı.
Çernobil müdahale ekibindeki bir inşaat işçisinin karısının kocasının yaşadıklarına dair anlatımı...

... herşeyden çok sevdiğim insan, gözlerimin önünde bir canavara dönüşerek öldü. Lenf bezlerini aldıkları için dolaşımı bozulmuştu, burnu bir yana kaydı, üç misli büyüdü. Gözleri iki yana bakmaya başladı, içlerinde farklı bir ışık vardı. Daha önce görmediğim ifadeleri görüyordum. Artık burada değildi sanki yine de gözlerinde bakan birileri vardı. Sonra bir gözü tamamen kapandı.
Tek korktuğum şey kendi halini görmesiydi. Sonra benden el işaretleriyle aynayı istemeye başladı. Unutmuş gibi yapar mutfağa kaçardım. İki gün boyunca onu atlatmayı başardım. Üçüncü gün not defterine “Aynayı getir” yazıp sonuna üç ünlem işareti koydu. Fısıldamayı bile başaramadığı için kalemle anlaşıyorduk… Sonunda en küçük aynayı getirdim. Kendine baktı ardından kafasını yatağa vurmaya başladı. Onu avutmaya çalıştım…
… Sıradan bir kanser değildi bu Çernobil kanseriydi. Doktorların dediğine göre, tümörler vücudunda metastaz yapsaymış kısa sürede ölürmüş. Oysa yavaş yavaş vücudu boyunca, yukarıya yüzüne doğru ilerlemişti. Soğuk su getirip onu ıslak bezlerle sarardım ama hiçbir faydası olmazdı…