Unutulmaz Göçmen Anne fotoğrafının sahibi Dorothea Lange 26 Mayıs 1895’te Amerika’da dünyaya geldi. Yirmi yaşındayken dünyayı dolaşmaya karar verdi. Gittiği yerlerde fotoğraflarını satarak geçindi. San Francisco'ya vardığında parası tükenmişti. Oraya yerleşti ve 1916'da bir portre stüdyosu açtı.

Ancak bir süre sonra, Amerika başta olmak üzere dünya üzerinde büyük bir nüfus 1929 Büyük Bunalımıyla sarsılıyordu. İnsanlar açlığın sınırında, yaşamla ölüm arasında bir cendereye girmiş ve birçok kişi intihar ediyordu. Böyle bir ortamda en fazla sefalet yaşayanlar da Amerika’da yaşayan göçmen tarım işçileriydi.

ABD Başkanı Roosevelt’in tarım işçilerinin sorunlarıyla ilgilenip parasal yardım sağlamak için kurduğu Tarım Güvenlik Örgütü (FSA) bünyesinde sosyologlar, iktisatçılar, ziraat mühendisleri araştırmalar yapmaya başlamıştı. Krizin boyutu ve sonuçları araştırılıyordu. Bu araştırmaları görsel olarak da desteklemek için Dorothea Lange, Walker Evans, Arthur Rothstein, Russel Lee, Ben Shahn, Gordon Park gibi fotoğrafçıların yer aldığı 14 kişilik bir ekip kurulmuştu ve bu ekip binlerce fotoğraf çekti.

Bu fotoğrafların içinden Dorothea Lange’ın çektiği ve adına Göçmen Anne dediği fotoğraf dönemin ikonu haline gelen fotoğrafların oldu.

Dorothe başlangıçta arabayla tarlanın yanından geçip gitmiş, bir süre sonra geri dönmüş ve uzaktan anneyi görüp yaşadıkları çadıra yaklaşmaya gitmişti. Yıllar sonra o anı şöyle anlatacaktı:

Aç ve çaresiz anneyi görünce sanki manyetik bir güçle ona yaklaştım. Oradaki varlığımı, amacımı, kamerayı neden ona yönelttiğimi nasıl açıkladım hatırlamıyorum ama kadının bana hiç soru sormadığını hatırlıyorum. 5 kare çektim, her seferinde aynı açıdan daha da yaklaşarak. Adını ve geçmişini sormadım. Bana yaşını söyledi, 32 yaşındaydı. Etraftaki tarlalardan topladıkları donmuş sebzelerle ve çocuklarının yakaladığı kuşlarla yaşamlarını sürdürdüklerini anlattı. Yiyecek alabilmek için arabasının tekerleklerini daha yeni satmıştı. Eski püskü yıpranmış bir çadırda ona sarılmış çocuklarıyla oturuyordu. Benim fotoğraflarımın ona yardım edebileceğini düşünerek o da bana yardım etti. Bir bakıma bir eşitlik vardı.

32 yaşındaki genç annenin yüzünün kırışıklarla dolu oluşu, ümitsiz, yorgun ve düşünceli bir şekilde uzaklara bakması, iki yanında kendisine sığınan çocukları ve kucağında uyuyan bebeğiyle bir kompozisyon oluşturması, Dorethea Lange’ın sosyal belgesel alanında öne çıkmasına neden oldu.

Bu fotoğraf, yaşanan buhranı en iyi belgeleyen fotoğraflardan biri oldu. Bu ve benzeri fotoğraflar sayesinde göçmenlere yardım kampanyaları başlatıldı, yaşam şartlarını iyileştirmekle ilgili çalışmalar yapıldı.

Lange 1941 yılında, o güne kadar fotoğraf alanındaki çalışma ve becerileri nedeniyle Guggenheim Bursu’yla ödüllendirildi.

İkinci Dünya Savaşı Dorothea’nın FSA’daki işinin son bulmasına ve bir fotoğrafçı olarak hayatında yeni bir sayfa açılmasına neden oldu. Pearl Harbor saldırısından sonra yaşadıkları yerlerden ayrılmak ve Amerika’nın batısında bir kamp kurmak zorunda bırakılan Amerikalı Japonların durumunu göstermek/belgelemek için yapacağı çalışmaya dikkatleri çekmek için aldığı bu ödülü geri verdi.

Burada da çektiği fotoğraflarla toplumsal sorumluluğun sanatla nasıl birleşebileceğini gözler önüne seren Dorethea, etkileyici eserleriyle yol gösterici oldu. Yapıtlarıyla hem belgesel fotoğrafçılığı, hem de gazete fotoğrafçılığını büyük ölçüde etkileyen bir fotoğrafçı olan Dorethea ABD'nin gelmiş geçmiş en büyük belge fotoğrafçılarından biri olarak kabul edilir.

Dorethea, 1965 yılında, 70 yaşındayken kanser nedeniyle yaşamını kaybetti.