Merhabalar, ben Çiğdem Aksakal, 36 yaşında, evli, iki evlat sahibi anneyim. Kederi ve mutsuzluğu çok, mutluluğu ise ömrüm boyunca bir elin on parmağını geçmeyecek kadar az gün yaşadım. Şu anda bile mücadele etmekte ve kendime değer vermeye çalışmaktayım. Bu zor olsa da başarmak için elimden geleni yapıyorum. Her zaman güçlü bir kadın olmak için mecbur bırakılan, şimdi ise bütün zorluklara rağmen kendi isteğiyle güçlü olan bir kadınım. Zaten hep böyle değil midir? Kadınlar, belirli zamanlarda bazı şeylere mecbur bırakılıyorlar. İnsanın kendini kanıtlaması, hayatta kalmak için mücadele etmesi, sabırlı olması isteniyor. Bazılarımız galip gelirken, bazılarımız da ‘Bu benim kaderim’ deyip pes ediyoruz. Bense hiçbir zaman pes etmedim, etmeyeceğim. Çünkü güçlü bir kadınım. Yaşamım boyunca hep düştüm. Beni ne sinek gibi ezebildiler ne de elimden tutup ayağa kaldırdılar. Hiçbirine izin vermedim. Çünkü her düştüğümde kendimi sorgulayıp ayağa kalkmayı öğrendim. Bir gün yine düşersem daha iyisini yapıp kendimi geliştireceğime söz verip tekrar ayağa kalktım. Örneğin iki defa amansız olduğu söylenen hastalığa yakalandım, zor ve sıkıntılı dönemler geçirdim. Etrafımda eşim ve ailem vardı, ama ben yine yalnızdım. Biliyordum bu hastalıkları kendim yenmem lazımdı. Hastalıkları yenmeyi başarmıştım, mutluydum. Bir kez daha kendimi motive etmiş ve ayağa kalkmıştım. Ekmek ve Gül ile tanışmam çok tesadüf oldu ve dergiyi okudukça kendimi daha güçlü hissettim. Kadınların yan yana ve dayanışma içinde olmalarının önemini çok daha iyi kavradım... Gördüğüm kadarıyla yaşadığımız şu sıkıntılı günlerde benim gibi bir sürü kadın varmış... Ama birçoğu kendine güvenmeyi bırakmış. Çoğumuz hayatın zorluklarıyla uğraşıyoruz. İnanıyorum ki bu yeni yılda kendimiz için kararlar alabiliriz, “Ben savaşacağım, mücadele edeceğim, güçlü bir kadınım, her şeyin üstesinden gelirim” diyebiliriz. Bu yeni yıldan beklentilerim kendini geliştiren, kitap okuyup araştıran, kendini sevmeyi ve kendine güvenmeyi öğrenen kadınların çoğaldığını görmek...