Merhaba, ben 46 yaşında, iki çocuk annesiyim. Çocuklarımın babasından boşanalı beş yıl oldu. Boşanma davası açıp anlaşmalı boşanmak istedi. Tek şartı kızımın velayetiydi. Oğlumun yaşı küçüktü. İstese de hakimin kendine vermeyeceğini biliyordu. Evladını seven hiçbir anne çocuklarını vermek istemez. Ben de öyle yapmıştım. İki çocuğumu da ona asla vermeyeceğimi, kendime hiçbir şey istemediğimi söyledim. Sadece çocuklarıma nafaka istemiştim. Ben birçok kadından şanslıydım, ailem bu konuda hep benim yanımda oldu.

Boşandım. Bir yıl Ankara’da ailemin yanında kaldım, yanımda oldular. Bu süre zarfında çocukları görme bahanesiyle hep evime geldi. Oysa benimle evliyken hayatında bir kadın varmış ve ondan da bir çocuğu olmuştu. Bir kadın için en zorudur aldatılmak. Boşandıktan sonra hep beni görmek istedi. Beni rahatsız etmeye başladı. Annem, babam, erkek kardeşim Ankara’da yaşıyordu. Benim ve çocuklarımın yüzünden başları belaya girmesin diye İstanbul’da yaşayan kız kardeşimin yanına taşınmak zorunda kaldım. Hayat bir kez daha bana zorluğunu göstermişti. Çocuklarımın babasından kurtulmuştum ama bu sefer de ekonomik zorluklarım başlamıştı. İki çocuğuma nafaka bağlamıştı devlet ama nafakayı almak için hâlâ mücadele veriyorum. Bana değil kendi çocuğuna nafaka ödemeyen bir adamla savaşımız başlamıştı…

‘ÇOCUKLARIMIN NAFAKASINI ALAMIYORUM, PEKİ NEDEN?’

İstanbul’da kiralar çok yüksek. Şu anda oturduğumuz ev küçük. El sanatları öğretmeniyim. Yazın üç ay boşuz, maaş alamıyoruz. Saat ücretli çalıştırıyorlar bizleri. Bayramlar, resmi tatiller, kar tatilleri maaşımızdan hep kesiliyor. Elimize komik bir maaş kalıyor. Asgari ücret bile değil gerisini siz düşünün. 2+1 bir eve 2 bin 500 lira kira ödüyorum. Şimdi yine üç ay maaş alamayacağım. Kiramı, mutfak masrafımı, kısaca hayatımı idame ettireceğim parayı çıkarabilmek için durumu benim gibi iyi olmayan bir arkadaşımla ortaklaşa çantalar, runnerlar, mutfak önlükleri gibi el sanatları yapıp onları satmaya çalışıyoruz. Artık ne kadar satabilirsek o kadar giderlerimizi karşılamaya çalışacağız. Stant açıp orada satmak istedik ama stant açmak 3 bin lirayı geçiyormuş. O kadar kazanabilsem ne ala, şimdi elden, arkadaşlarımın, akrabalarımın da yardımıyla eşe dosta satmaya çalışıyoruz.

Kızım üniversiteye hazırlanıyor. Oğlum ise ortaokulda. Benim gibi nice kadınlarımız var. Çocuklarım için nafaka davasını kazandım ama hâlâ alamıyorum. Neden?

Fotoğraf: Ekmek ve Gül