Antakya-Defne’den merhaba. Hayatlarımızı, koskoca kentimizi yutan 6 Şubat depreminin üzerinden neredeyse 6 ay geçti. O ilk anki korku, soğuk, tedirginlik daha dün gibi aklımızda. Hayatta kalabilmek için verdiğimiz savaş, korkumuzu bir nebze unutturdu belki. Peki ya unutamadıklarımız?

Şimdi moloz yığınları, toz, toprak, çöpler, akmayan sular, dinmeyen sıcak öfkeyi harmanlıyor. Fakat dinmeyen onca sorun arasında bize umut veren güzel şeyler de yaşadık. “Kız Kardeşlik Köprüsü” kampanyası bunlardan biri. Ülkenin pek çok yerinden kadınlar kendi imkanlarıyla bize el uzatarak, en acil ihtiyaç duyulan malzemeleri bizlerle paylaştılar. Meğer ne kadar çokmuşuz. Gelen yardımlarla beraber mahallelerde, çadırlarda yapılan halk buluşmalarında özellikle kadınlar yaşadıkları zorlukları, sıkıntıları, dinmeyen çilelerini anlattı, “Bunca şey yaşadık, zorumuza gitmedi de burada yalnız bırakılmak çok zorumuza gitti.” dedi. Sonra gelen malzemeleri eşit, adil dağıtmak için omuz omuza verip, temsilciler seçip, mahallelerde ihtiyacı olanların listesini tuttuk. Hep beraber ihtiyacı olanlara dağıtmanın mutluluğunu ve huzurunu yaşadık.

KALBİMİZDEKİ BOŞLUK DOLSUN DİYE…

Bu sürece dahil olan kadınlarla bir arada olabilmenin aracı olur düşüncesiyle bir dernek kurmaya karar verdik. Çünkü aslında bizler bir araya gelince güçlüyüz ve bir aradayken üstesinden gelemeyeceğimiz hiçbir şey yok.

Kadınlarla görüşüp dayanışma derneğimizi kurmak için çalışmalara başladık bile. Şimdiden bazı genç kadınlar dernek bünyesinde en çok da çocuklar için yapmak istedikleri çalışmaları düşünmeye başladılar.

“Defne Kadın Derneği”nin kuruluşu için hazırlıklarımızı yaparken bir yandan da yaşadığımız sorunları ve neler yapabileceğimizi tartışıyoruz. Söylediklerimizi hep beraber yapmak üzere yola koyulduk. Pek çoğumuzun aklında, daha ilk yardımların dağıtımı için yaptığımız toplantıda bir kadın arkadaşımızın kurduğu cümle var. “Bizim sadece karnımız aç sanıyorlar. Biz toprak insanıyız, bir şekilde karnımızı doyururuz. Bizim asıl kalbimiz aç. Biz burada enkazların arasında ara sokaklarda kendi kaderimize terk edildik.”

Kuracağımız bu kadın derneğinin yaralarımızı sarmaya, bir araya gelip güçlenmemize ve yaşadığımız sıkıntıları çözmeye bir vesile olmasını diliyoruz.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül