Biz tekstil firmasında çalışan, çoğu evli, çoluğu çocuğu olan kadınlarız. Önceden sohbetlerimiz hep sınırlıydı diğer işçi arkadaşlarımla. Çünkü hepimizin oy verdiği parti farklıydı, bu da bizi uzaklaştırıyordu birbirimizden. Herkes kendi siyasetinden olanlarla zaman geçiriyor, sohbet ediyordu. Uzun zamandan beri ilk defa ortak bir dil yakaladık, birlikte sohbet etmeye başladık. Çünkü yapılan zamlar ve kriz hepimizi etkiledi. Bazılarımız emeklilikte yaşa takıldı. Ayrıca asgari ücretin bir lütuf gibi sunulmasına gerçekten çok öfkelendik. Koskoca hükümetin yaptığı asgari ücret zammıyla biz market poşetlerini dolduramazken bir de o poşetleri paralı yaptı! İşçileri hiç düşünmediği açıkça buradan belli. Atölyeden AKP’li bir arkadaşım “Yahu bacım evlerimize misafir çağırmaya korkar olduk. Düştüğümüz duruma bak” diyor. Arkadaşlar “Evde artık Survivor oyunları oynamaya başlayacağız, böyle giderse gerçekten açlıktan öleceğiz” diye tepki gösteriyor. Sahi ne olacak halimiz?