Isadora Duncan; klasik dans kurallarını, içinde duyumsadığı ritimle ters yüz eden devrimci bir kadındı. Sınır ve kuralları ruhunun tınısıyla yıkan Isadora’nın tek karşı çıkışı dansın kurallarına değildi elbette. O ataerkil dünyanın işleyişi ve kadının edilgen bir fanusa hapsedilmesine de şiddetle karşı çıkıyordu. “Kanunları yapan toplum bir erkek toplumudur. Kadınların bir rolü olmamıştır bu düzende. İşte gerçek skandal bu. Gerçek bir utanç!”

Sanatını kadının özgürlüğüyle bağdaştıran Isadora şöyle diyordu, “Sanatımın simgelediği bir şey varsa, o da kadın özgürlüğüdür...”

Isadora 1922 yılında Moskova’da 26 yaşındaki Rus şairi Sergey Yesenin (1895-1925) ile evlendi. Birlikte Moskova’da ve Leningrad’da sahneye çıktılar, ancak Isadora’nın eski görkemli günleri sona ermişti. Yine de birlikte ABD’ye gittiler, sahneye çıktılar. Isadora gittiği her yerde uzun kırmızı ipek şalını takıyor, SSCB’ye övgüler düzüyordu. Bir defasında sahnede dansını bitirdikten sonra atkısını eline alıp sallamaya ve bağırmaya başladı: “İşte kızıl! Ben de öyleyim! Yaşamın ve kuvvetin rengi budur! Siz de bir zamanlar vahşiydiniz! Sizi evcilleştirmelerine izin vermeyin!”

Bir gazetecinin “Bolşevik mi oldunuz?” sorusunu ise İsadora şu yanıtı vermişti; “Bolşevik olup olmadığımı bilemem. Bildiğim tek şey şu ki, Sovyet Sosyalist Cumhuriyetleri Birliği, insanlığın iki bin yıldır tanık olduğu en büyük mucizedir.”

Kaynak: Gazete Karınca /  wannart.com