Merhaba Ekmek ve Gül okurları;

Ben Esenyurt’ta Xiaomi Salcomp fabrikasında çalışan bir kadın işçiyim. Size fabrikamızın sendikalaşma sürecinden bahsetmek istiyorum. Biz yaklaşık 6 aydır Xiaomi fabrikasında çalışıyoruz. Ağırlıklı olarak kadınlar çalışıyor işyerinde. Ben 11-12 yaşlarında çalışmaya başladım. Ama daha önce hiç fabrikada çalışmamıştım ve aslında düzenli maaş alabildiğim, maaş günümün, iş saatimin belli olduğu bir yerde çalışmak istiyordum. Salcomp’a başvurdum. İlk başta iyi gösterilen çalışma koşullarımız birdenbire değişmeye başladı. Çalışma saatlerimiz uzadı, maaşlarımız hep eksik yattı, hep bir sorun vardı aslında. Bir türlü düzeltmek üzere adım atılmadı.

Bir süre sonra fabrikanın içinde sendika lafı çalkalanmaya başladı. Ben daha öncesinde sendika nedir, ne işe yarar, kimin yararınadır hiç bilmiyordum. Sonra sendika lafları artmaya başlayınca arkadaşlarımızı işten çıkarmaya başladılar. Bir, iki, üç derken teker teker insanları ekmeğinden ettiler. Sonra arkadaşlarımız bize gelip, “Sendika üyesi olun” dedi. Olsam mı olmasam mı tereddütte kaldım çünkü ben 2 yıl boyunca işsiz kaldım ve pandemi sürecinde iş bulamama korkusu yaşıyordum.

HA ARKADAŞLARIMIZ HA BİZ

Sonra bir gün işe geldiğimde bir baktım işçiler bahçede, çalışmıyorlar. “Arkadaşlarımız işten atıldığı için çalışmıyoruz” diyorlar. Ne yapacağız diye düşündük yanımdaki arkadaşlarla, sonra kararımızı verdik ve biz de arkadaşlarımızın yanına bahçeye gittik. İçeriden dışarıya çıkarken o alkışların, o coşkunun, birbirimize sahip çıkmanın verdiği gurur tarif edilemez. Elim ayağıma dolandı resmen. Sonra aynı akşam yine başladılar arkadaşlarımızı birer birer işten çıkarmaya. Korktuk, 10 dakikada bir e-Devlete girip işten atıldık mı diye baka baka sabahı ettik. Ama ha biz atılmışız ha arkadaşlarımızdan biri. Artık fark etmiyordu.

Bu sürecin bana kazandırdığı şeyler oldu, hem biz sendikalı olduk, artık sendikalı bir iş yerinde çalışıyoruz hepimiz. Hem de sendika nedir, ne işe yarar, kimin yararına, onu gördük. Bu süreçte bir şeyi başardığımı hissediyorum. Bu sahneyi gördükten sonra artık önüme çıkacak engelleri daha kolay geçeceğimi düşünüyorum. Hani ayrı ayrı bantlarımızda çalışırken bazen insan kimi arkadaşıyla anlaşamıyor, kimiyle bozuşuyor, kiminden hazzetmiyor ya ama birlik olduğumuzda tam tersi. Bir arada mücadele ederken birbirimizin açlığını tokluğunu sorduğumuz, yan yana durduğumuz, emeğimize sahip çıktığımızı gördük. İşverenin karşısına geçince nasıl dik durduğumuzu görmüş olduk. Bir arada olunduğunda neleri kazanabildiğimizi öğrendik hep beraber.

Fotoğraf: Evrensel