“Aile baskısı ile dışarı çıkamazsın, arkadaşlarınla buluşamazsın” diyerek yetiştirildim. Evden kaçış olarak bir an önce evliliği seçtim. Ama seçimim yanlış insanla oldu. İlk başta mutlu olsak da sonrasında dayağa maruz kaldım. İşe gidip çalışıyordum ama hiç kendi başıma hür bir birey olamadım. Bu evliliği on yıl çektim. Bir kız çocuğum oldu ve artık en son dayanamadım, ailemden korka korka boşanma kararı aldım. Artık kendim olmayı seçtim, tek başıma yaşamayı seçtim. Zor bir seçim olsa da bunu yaptım. Kızımdan ayrı kalmayı bile seçtim, ilk başlarda zorluklar yaşadım. Borç ile ayrıldım. Kredi kartıydı, krediydi bunları ödeyerek beş yıl geçirdim. Sonunda bitti. Artık kendim için yaşamaya geçtim. Tabii boşanınca da hemen özgür olamadım. Ailemin yanındaydım ama en azından dayak, alkol, şiddet yoktu.

Artık kendim için yapacaklarım var. Bunlardan bazılarını yaptım, tek başıma evimi, arabamı aldım. Artık gezmek istiyorum, her yeri görmek, kendim için yaşamak istiyorum. Bunu kırkımdan sonra bile olsa yapacağım. Erkek baskısından uzak olmak için yaşayacağım.