Metal sektöründe faaliyet gösteren Federal Mogul’da 2015 metal fırtınanın etkisiyle üye oldukları Türk Metal Sendikası’ndan istifa etmeye karar veren işçiler, bir çay bahçesinde buluşup sendikadan topluca istifa ediyorlardı. 25 yıldır bu fabrikada çalışan Kadriye ile yollarımız burada kesişmişti. İstifalar sonrasında ise işçilerin örgütsüzlüğü ve sendikanın baskıları nedeniyle çözülmeler yaşanmış, bir süre sonra da işten atmalar başlamıştı. Kadriye de işten atılanlar arasındaydı. Kadriye, fabrikadaki çalışma koşullarını, bir mola alanı olmadığı için tuvalette çay içmek zorunda kaldıklarını, günde 16 saati bulan mesaileri, hamile kalan kadın arkadaşlarının nasıl işten atıldığını anlatmıştı.

Federal Mogul’da hamile olduğu öğrenilen kadın işçiler ya kapı önüne konmuş ya da yasak olduğu halde vardiyalı çalışmaya zorlanmıştı. İşte bu sömürü düzeninde fabrika büyümüş, yurtdışı siparişleri çoğalmış, ek binalar yapılmış, Arslanbey’de bir fabrika daha açılmıştı.

‘BEN HAYATTA DAYANAMAM’

Nagihan Özcan ise 27 yıl çalıştığı Federal Mogul’un kapısından girdiğinde daha 18’indeymiş. Aynı fabrikada Nagihan’dan daha önce işe başlamış olan Kadriye, Nagihan ile tanışma hikayelerini şöyle anlatıyor:

“Hiç unutmuyorum. İşe yeni başlayan bir genç kızı getirdiler yanımıza işi öğretelim diye. Biraz çalıştık sonra bana döndü dedi ki:

 -Sen kaç yıldır burada çalışıyorsun?

 -6 yıl oldu.

- Burada 6 yıl çalışılır mı ya, ben hayatta dayanamam.

Bak işte ben o fabrikada 25 yıl 8 ay çalıştım, hakkımı aradığım için işten atıldım. Nagihan da 27 yıl çalışıp emek verdi ve sonra aynı nedenlerle işten atıldı.”

ENGELLERE RAĞMEN…

Ağustos ayında beyaz yakalı çalışanlara yüzde 40 zam yapılmasının ardından fabrikada huzursuzluk artıyor. 27 yıl çalıştığı fabrikada daha önce de pek çok konuda sendikacıları eleştirdiğini, temsilcileri buldukça sorular sorduğunu söyleyen Nagihan, bölüm bölüm gezip sendikaya taleplerini iletmek için şube binasına gitmeye ikna ediyor arkadaşlarını. Şubede yapılan toplantıda sordukları sorular karşısında şube başkanının renkten renge girdiğini, kanunu elinde sallayarak bir şeyler anlattığını ama onları ikna edemediğini söylüyor. Bu görüşmeden kısa süre sonra da Nagihan işten atılıyor.

‘İşten atıldığımıza değsin, içerde kalan arkadaşlarım için bazı şeyler değişsin’ diyerek delege adayı olmaya karar veren Nagihan, sendikanın tüm engelleme çabalarına rağmen aday oldu. Fabrika yönetimi ve sendika “Oy kullanmak için içeri giremezsin” dediğinde fabrika önünden hem işverene hem de sendikaya “Ben doğum iznindeyken, ‘İşle ilgili problem var’ diyerek beni işe çağırıp içeri nasıl aldınız?” diye sesleniyordu.

SENDİKALAR BİZİM İÇİN VAR

Nagihan atıldığı işyerinden en çok oyu alarak delege seçildi ve ardından da şube başkanlığına aday olduğunu açıkladı. Sendikal bürokrasi karşısında mücadele etmeyi seçen Nagihan’ı diğer fabrikalardan arayan işçiler onu hem tebrik ediyor hem de kendi yaşadıkları sorunlardan bahsediyor. Nagihan kendi yaşadıklarını ve bu sendikal düzenin neden değişmesi gerektiğini şu sözlerle anlatıyor: “Bu sendikalar bizim için var, bizden aldıkları aidatlarla o koltuklarda oturanlardan korkmamalıyız artık. Bu düzen değişmeli!”

‘BİZ İSTERSEK DEĞİŞİR’
10 Aralık’ta gerçekleşecek şube genel kurulunda gerçekten ne kadar demokratik bir seçim olacağı, Nagihan’ın yeni engellerle karşılaşıp karşılaşmayacağını hep birlikte göreceğiz. Nagihan’ın inadı, kendisi gibi haksızlığa uğrayan tüm işçiler için sürdürdüğünü söylediği mücadele, seçimin sonucu ne olursa olsun daha şimdiden kazananın kim olduğunu gösteriyor.
Nagihan’ın sözleriyle bir kere de buradan tüm işçilere seslenelim: “Biz istersek, inanırsak ve birlik olursak her şey değişir…”

Fotoğraf: Kişisel Arşivi