Okullar açıldı çocukların yüzü gülüyor, kızımdan ve okuldaki 19 öğrencimden biliyorum bunu ama bir de ailelere sormak lazım. Artan kırtasiye masraflarının, servis ücretlerinin, beslenme çantası masraflarının onları çocuklar kadar şen yapmadığı kesin. Anaokuluna başlayan bir öğrencinin beslenme çantasından boyasına tüm masrafları en az bin lirayı buluyor. Biraz da kalitelisini alalım dersek de bu miktar katlanarak artıyor maalesef. Bununla da bitmiyor tabii Milli Eğitim Bakanlığı kitapları ücretsiz vermekle övünedursun öğretmenlerin yeterli bulmayarak velilere aldırdıkları kaynak kitaplar 500 lirayı buluyor. Okula yeni başlayan öğrencilerin okul kıyafetleri ve devam edenlerin küçülen kıyafetlerini yenileme derdiyse aileler için başka bir külfet oluyor. Çünkü okul kıyafetlerinde bir tişört 150 liraların üzerinde, üstelik bunu giymesi de bir mecburiyetken dar gelirli ailelereyse komşunun bir üst sınıfa geçen çocuğunun okul kıyafetini istemek düşüyor ya da kabaran kredi kartlarıyla “aman çocuğum mahcup olmasın” diye yeni bir forma almak.

MEŞRULAŞTIRILAN OKUL KAYIT PARALARI

Bu sıkıntıların bir başka boyutu da okul kayıt ücretleri aslında. Birçok veliden çocuğunu adresi tutmayan bir okula vermek istediğinde 5 bin lirayı bulan ve geçen miktarlar istendi. Verebilen verdi veremeyen boynunu büküp mahallesindeki okula daha uygun bir kayıt parasıyla yazdırdı çocuğunu. Eskişehir’de Atışkan Alçı’da grevde olan işçileri ziyarete gittiğimizde kayıt parasından açıldı konu ve bir işçi arkadaş çocuğu için beş bin lira kayıt parası verdiğini söyledi. Ben “Keşke haberimiz olsaydı belki müdahale ederdik” diye ah vah ederken, “Hocam yeter ki çocuklar iyi eğitim alsın yemeyiz yediririz” oldu iki buçuk ayı geçkin bir süredir grevde olan işçinin cevabı. Tabii okul aile birliklerine ezberletilen “Personel yok, kim temizleyecek çocukların tuvaletini” cümleleri de bu kayıt parasını masumlaştırmaya da meşrulaştırmaya da yetiyordu çoğu insanın kafasında.

Kıyafet dedik, kayıt parası dedik öyle böyle açtık okulları lakin beslenme listesinde tost yazılı olan günde öğrencim sağına baktı soluna baktı “benimki yağlı ekmek” dedi arkadaşlarına. “Evde kaşar yoktu annem yağ sürdü bana” dedi. Çocuklarımızın iyi beslenmesi gelişimleri açısından elbette çok önemli bunu anne babalar da biliyor. Biliyor bilmesine de yarım kiloluk kaşarın en ucuzunun 80-90 liradan başladığı marketlerde nasıl konulacak o beslenmeye kaşarlı tost? Bir küçük süt 5 lirayken nasıl üstesinden gelecek dar gelirli bunca masrafın?

PARASIZ VE KAMUSAL BİR EĞİTİM TALEBİNİ HEPİMİZ SAHİPLENMELİYİZ

Bu acıtan soru ve sorunlar silsilesiyle açtık okulları, insanlara çile olan eğitim öğretim döneminde ulaşım masrafını da unutmamak gerek. Ama anne babalar olarak fedakârlığımız bir yanda dursun itirazlarımızı etmeyip sesimizi yükseltmedikçe bu düzen cep yakıcı olmaya da can sıkıcı olmaya da devam edecek. Parasız ve kamusal bir eğitim talebini velisi, öğretmeni, sendikası, veli derneği ve hatta okul aile birlikleri olarak talep etmeli ve bunun için birlikte mücadele etmeliyiz. Okulların personelsiz olması bir velinin derdi olmamalı. Çocukların kıyafeti, kırtasiyesi bir yana ulaşımı, ne yiyeceği, harçlığı derdimize dert katmamalı. Okullarda bir öğün sağlıklı yemek talebi bugün en insani ve haklı talebimizdir. Her yerden bu talebi yükseltmeliyiz ki bizlere reva görülen bu zorlu hayat şartları kaderimiz olmasın. Evet, çocuklarımızın canı sağ olsun ama bizim de canımıza yetmesin bu pahalılık. Bunca yükün omuzlarımıza yüklenmesine de bu yoksulluğu yaratanlara da artık yeter diyelim.

Fotoğraf: Freepik