Hafızalarımız pek çok kadın ismiyle dolu. Ürettikleriyle, yarattığı değerlerle değil nasıl öldürüldükleriyle hafızalarda kalan isimler. Nadira Kadirova, Yeldana Kaharman, Duygu Delen, Ezgi Alya Yiğit ve daha pek çok isim…

Ortak noktaları hayatlarına son veren erkeklerin nüfuzları ile işledikleri suçların üzerini örtebilmesi ya da hiç değilse bir kısmı için örtebileceğini sanması. Ezgi Alya Yiğit de onlardan bir tanesi.

Bir kez daha hatırlatalım. Ezgi Alya arkadaşı Şimal Toprak ile birlikte scooterlarına binerek evlerine gitmek isterlerken şehrin en işlek caddelerinden birinde, ehliyeti olmayan ve 100 kilometrenin üzerinde hızla giden bir sürücü tarafından yaşamdan koparıldı.

Sürücü koltuğunda oturan O.S.’nin babası Nizip Ticaret Borsası Başkanı, amcası ise eski Osmaniye AKP milletvekili ve şimdiki Nizip Belediye Başkanı. Olaydan sonra tutuklanan O.S. Ezgi Alya’yı öldürmesine karşılık sadece 1 ay cezaevinde kaldı.

Antep’in en işlek caddelerinden birinde yaşanan kazaya ilişkin ise hiçbir kamera görüntüsüne rastlanamadı. Oysa olay yerini gören MOBESE kamerası olduğunu artık hepimiz biliyoruz. Soruşturma aşamasında savcılık tarafından Gaziantep Emniyet Müdürlüğüne yazı yazılarak kamera görüntülerinin istendiğini de biliyoruz. Ama ne hikmetse olay yerine ait tek bir kamera görüntüsü bile bulunamadığına dair cevap verilmiş.

Kasten işlenmese de ehliyetsiz bir çocuğun şehir içinde bu kadar hızlı araç kullanması kasten cinayet işlemekten farksız. O çocuğa bu imkan ve cesareti veren koşullar aynı zamanda yalnızca 1 ay cezaevinde kalması ve hiçbir kamera görüntüsünün bulunamamış olmasını da yaratan koşullar. O.S.’nin genç bir kadını hayattan koparmasına rağmen hiçbir şey olmamışçasına hayatına devam edebilmesi, hâlâ sosyal medyada otomobilini ne kadar hızlı kullanabildiğini gösteren videolar paylaşabilmesi de bu koşulların sonucu. Bahsettiğimiz koşullar, bu ülkede bir avuç insanın yalnızca varlıklı ve nüfuzlu olduğu için “can alma özgürlüğüne” bile sahip olabileceğini düşündürebilecek koşullar.

Bu bir niyet okuması veya itham değil. Birgün gazetesinden Timur Soykan’ın haberine göre İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcısı İsmail Uçar, yargıdaki çürümüşlüğü İstanbul Anadolu Adliyesi üzerinden isim isim olay olay anlattığı bir yazı yazdı HSK’ye. Uyuşturucu ticareti yapanların, silahlı çetelerin, kaçakçıların, milyonlarca liralık suçlara karışanların nasıl parasını vererek iki ayda cezaevinden çıkabildikleri birinci ağızdan kamuoyuna yansıdı.

Bu ülkede parasını verdikten sonra her türlü suçu işlemeyi kendine hak gören bir grup azınlık var ve bu hak görme sebepsiz de değil, bu örnek bunun en somut ifadesidir. Yargıda birinci ağızdan ifadesini bulan bu ifşaat aslında bazı şeyleri de açıkça ortaya koyuyor.

Bazı davalar var ki, oradan çıkacak sonuç sadece o davanın taraflarını değil toplumun geri kalanını da ilgilendirir. Bu yüzden o davaları takip etmek, toplum vicdanını yaralamayacak sonuçlar alınmasını sağlamak da toplumsal bir görevdir. İşte Ezgi Alya Yiğit davası, başkasının canının ve hakkının parayla alınıp satılamadığını göstermek için tam da böyle bir dava.

16 Ekim Pazartesi günü 09.30’da Gaziantep Adliyesinde Ezgi Alya Yiğit davasının duruşması var. Yargılamada artık sona doğru gelindiğini biliyoruz. Bu davanın takipçisi ve ailenin adalet arayışının bir parçası olmak bizim toplumsal görevlerimizden bir tanesi. Bu yüzden 16 Ekim’de Gaziantep Adliyesinde buluşalım.

Fotoğraf: DHA