Deprem bölgesinde yaşayan kadınların en büyük ihtiyaçlarından biri psikolojik destek. Ancak bu ihtiyaçlarına ulaşmaktan çok uzak durumdalar. Ne gezici sağlık ekipleri var ne de bu ihtiyaçları için gidebilecekleri sağlık kurumlarına erişimleri… 6 Şubat’ta gerçekleşen depremlerden en çok etkilenen illerden biri Hatay. Hatay İskenderun’un tepe mahallelerinden Gültepe Mahallesi’nde üç çocuk annesi Necla Şenöz ile tanışıyoruz. TOKİ’lerde yaşayan Necla, depremlerin ardından apartmana giremez olduğu için çocuklarıyla annesinin evine yerleşmiş. Yalnız yaşayan komşusunu da yalnız kalmasın diye yanlarına çağırmış.

“Zamanımız nasıl geçiyor? Kafamız dolu. Eskisi gibi temizlik neşemiz yok. Neşemiz kalmadı. Eski düzenimiz yok, eski düzene de zor otururuz bu kafayla. Geceler bize kabus, uyuyamıyoruz. Elektrik gitti geçen, 186’yı aradım hemen, çocuklarımız karanlıktan korkuyor” diyen Necla, geceleri nöbetleşe uyuduklarını söylüyor. Güvenlik kaygıları ise onları ikircikli bir durumda bırakmış: “Komşum benim yanımda olmasa ben kapı açık yatamam, kapıyı kilitlesem depremde kapı açılmaz korkusu yaşıyoruz çünkü annem geçen depremde açılmadığını söyledi.”

“Psikolojik olarak çok kötüyüz. Çocuklarımız dahil. Çarşıda artık hayat yok. Çarşıya gidip eve dönünce bir baş ağrısı. Eve gelince düşün dur, onlar nasıl o betonun altında kaldılar, nasıl kurtulamadılar” diyen Necla, kadınların en çok psikoloğa ihtiyacı olduğunu söylüyor: “Birçok insan istiyor. Her mahalleye psikolog doktorlarımız gelse, tedavi yapsa. Kadınların ihtiyaç giderleri karşılansa. Hastaneler de uzak. Bizim buradan hastaneye gitmemiz zor.” Akrabasının yurt dışındaki psikolog arkadaşının kendisine online psikolojik destek vereceğini söyleyen Necla, ona da ulaşamadığını çünkü telefonunun interneti olmadığını söylüyor.

Fotoğraf: Elif Turgut