Johanna Niederhellmann, Nazilere karşı direnişin yaratıcı şekilde sürdürüleceğini gösteren kadınlardan biriydi. Duisburg Hamborn Germania ekmek fabrikasının direniş üssü haline getirilmesinde büyük rol oynadı. Burada ekmeklerin içine halkı insanlık dışı rejime karşı çıkmaya çağıran bildiriler konuldu ve dağıtıldı. Niederhellmann 18 Nisan 1956’da öldü. 

Hıristiyan bir aileden gelen Johanna Niederhellmann, pedagoji eğitimi aldı ve Duisburg-Beeck’teki Özgür Okulda öğretmen oldu. 1933 yılında Naziler tarafından öğretmenlikten atıldı. Birinci Dünya Savaşı deneyimi, 1918’den sonra Alman Barış Cemiyeti’ne katılmasına neden oldu. Ayrıca Uluslararası Kadın Barış ve Özgürlük Ligi ve İnsan Hakları Ligi’ne üye oldu. Sendikaya katıldı ve 1926’da da SPD’ye üye oldu. Duisburg’daki SPD yerel kulübünde, özellikle kadın hakları için konferanslar düzenledi ve şehir sınırlarının ötesinde tanındı. Kız kardeşi Herta, Alman Sosyalist İşçi Partisine (SAPD) katıldı. Mart 1933’te gücün NSDAP’a devredilmesinden hemen sonra evi basıldı. Ayrıca sokakta fiziksel tacizle karşı karşıya kaldı. 1933 eylülündeki meslek yasağının ardından Ruhr Bölgesi’ndeki ailesinin yanına taşındı. Bu ev, SPD direnişinde benzer düşünen insanlar için yasa dışı bir buluşma noktası oldu. Buradan, arkadaşlarıyla yasa dışı bilgilendirme materyallerinin dağıtımını düzenledi. Kadınların aktif katılımıyla etkili bir proje geliştirildi: Duisburg Hamborn ekmek fabrikası “Germania” direniş çağrıları dağıtım merkezine dönüştürüldü. Ekmeklerin içine direniş çağrıları yerleştirilip dağıtıldı. Gestapo bunu öğrenince Niederhellmann Haziran 1935’te tutuklandı ve korkunç işkenceden geçirildi. Sözde ekmek fabrikası duruşmasında üç yıl hapis cezasına çarptırıldı. Neden bir toplama kampına transfer edilmediği ise hiçbir zaman tam olarak açıklığa kavuşmadı. Nazi partisi NSDAP’ın üyesi olan üç erkek kardeşinin bunu engellediği tahmin ediliyor.

Faşizmin ardından Niederhellmann, SPD’nin yeniden inşasına katıldı. Geçici Duisburg vatandaş Meclisinde Ruhr Bölgesi’nin tek kadın belediye başkanı oldu. 1945’ten 1948’e kadar şehrin diğer bölgelerinde konut komitesine başkanlık etti. Ayrıca kadın hakları ve sendikaların restorasyonu için-özellikle “Birlik Sendikasının Yeniden Kurulması Komitesi” üyesi olarak-kampanya yürüttü. Hapis ve işkencenin yol açtığı sağlık sorunları nedeniyle 1948’de tüm siyasi görevlerinden ayrıldı.