Umut etmek, talep etmek, hak olanı almak…

GÜNDEM

01 Ekim 2022 17:50

Çalışsın çalışmasın eve giren her kuruşu, iğneden ipliğe yetirmek, yetirmeye çalışmak; sofrada çocukları daha fazla yiyebilsinler diye her daim ‘tokum!’ demek hep kadınlara düşüyor.

İlknur ÇAKMAKKAYA TÜRKER // Tuzluçayır-Ankara

Ekmek ve Gül’ün başlattığı, “Okullarda bir öğün ücretsiz sağlıklı yemek!” kampanyası tıpkı bir kar topu gibi günden güne büyüyor. Tuzluçayır Kadınları Derneği olarak desteklediğimiz bu kampanya için imza standımızı Süleyman Nazif İlkokulunda açtık… Ne dramlar ne hayatlar var! Her insan ayrı bir dünya bildiğimiz, hele ki kadınlar ne derya deniz!.. Derin yoksullukla mücadele hayatın her alanında olduğu gibi en çok kadınlara düşüyor. Çalışsın çalışmasın eve giren her kuruşu, iğneden ipliğe yetirmek, yetirmeye çalışmak; sofrada çocukları daha fazla yiyebilsinler diye her daim ‘tokum!’ demek hep kadınlara düşüyor.

Elimizde oluyor olmuyor, beslenme koyamıyoruz. Bir simit ile karın mı doyar, o da pahalı, alıyoruz alamıyoruz...

Kadınlar çocuklarının boğasından sağlıklı bir öğün geçsin istiyor.

Okullarda #1ÖğünSağlıklıÜcretsizYemek haktır❗

🔗https://t.co/vmKMcuMBTm pic.twitter.com/BbGlDc9aix
— Ekmek ve Gül (@ekmekvegul) October 1, 2022

Süleyman Nazif İlkokulu tam gün. Ders zilleri en son 14.10’da çalıyor. Doğal olarak çocuklar okulda acıkıyor, beslenmeye gereksinim duyuyor. Ailelerden kimi “Öğlenleri evden yemek getiriyoruz. Bunun yağmuru var, karı var, kışı var. Üstelik mesafe de uzak; günde üç sefer git gel yapmak zor geliyor. Evdeki iş yükü zaten ağır. Okullarda yemek verilsin. Biz de öğlen arası gelmek zorunda kalmayalım!” diyor. Kimi kucağında bebeğiyle geliyor, kimi de çalışmak zorunda olduğundan büyükannelere görev düşüyor. Her ne şartta olursa olsun, günde üç kere okula gelip gitmek eziyete dönüşüyor. En çok da bizi etkileyen okul çıkışı çocuklardan bazılarının yanımıza yanaşıp dert yanmaları oldu… “Abla, biz imzalasak olmaz mı? Okulda yemek verilsin, karnımız doysun! Eve aç gidiyoruz, okula aç geliyoruz.

Evde de düzgün beslenemiyoruz. Akşamdan artan makarnayı koyuyor annem beslenmeme… Açıp da yiyemiyorum bile, arkadaşlarım güzel şeyler yerken, yutkunuyorum… Gözüm kalıyor yiyeceklerde…” Velilerden duyduğumuz serzenişleri, çocuklardan duymaya başladık. Yokluk ve yoksulluk içinde yaşayan çocuklardan… İnanamıyorlar okullarına yemek verileceğine, aynı zamanda da içlerinde umut ve sevinçle soruyorlar: “Abla, gerçekten yemek mi verecekler bize? Hamburger de verirler mi?” Ne diyeceğimizi bilemiyor, yutkunuyoruz biz de…

KARA KARA DÜŞÜNDÜREN KİRA ZAMMI, DOĞAL GAZ FATURASI …

Velilerden bazıları kira zamlarından, bazıları yaklaşan kışla beraber doğal gaz faturalarını kara kara düşündüklerinden dem vuruyor… “Aylık beslenmeye bin lira gidiyor. Hiç yoktan ona verilen parayla, evdeki başka bir eksiğimizi kapatırız. Çocuklarımızın sırtına değil mont, ayağına çorap bile alamaz olduk. Bari günde bir öğün sağlıklı yemek geçsin boğazlarından… Evde yiyemediklerini okulda yesinler hiç yoktan…” Az da olsa imza vermekten kaçınan, kendi durumunun iyi olduğunu söyleyen, sırtını dönüp giden veliler de olmadı değil! Görülmeye değer olansa; yediden yetmişe, öğrenciden öğretmene, sokaktan geçen vatandaştan veliye, bu işe umutla bakmaları ve bu talebin ne kadar hak olduğunu görmeleri…