İkitelli’de bir tekstil atölyesinde sohbet etiğimiz Oya, çok küçük yaşta başlamış tekstilde çalışmaya. Çocuk yaşta çalışmaya başlayan Oya, ayakta çok yorulduğu için makineye merak salmış. Azimle uğraşarak bir yıl içerisinde öğrenmiş overlok makinesini. Ama hemen mümkün olmamış makineye geçmesi. Ortacı olarak işini de iyi yapıyormuş çünkü.
Pes etmemiş, usta Oya’nın ısrarına dayanamayıp kabul etmiş makineye geçmesini. Bacak ağrılarından kurtulduğu için çok sevinmiş Oya. Ama bu mutluluğu sadece birkaç yıl sürmüş. İlk önce bel ağrıları başlamış, iki yıl sonra boyun ağrıları. İşleri yetiştirebilmek için günde 10-12 saat hep makinenin pedalına basmış, makinenin iğnesine bakarak geçmiş yıllar.
Bir de henüz kendisinde olmasa da birçok işçi arkadaşının da göz rahatsızlıkları olduğunu söylüyor. 1 Mayıs’a giderken nedir kadın işçilerin talebi diye sorduğumda “Uzun çalıma bizi bu hale getirdi. Biz de sekiz saat çalışsaydık, belki bu kadar sağlık sorunu yaşamazdık” diyor. 8 saatlik iş günü... 100 yıl öncesinin talebi... 2017’de hala geçerli... İnsan gibi çalışabilmek, bedeni çürütmeden ekmek parası kazanabilmek için...

Türkiye'de işçi kadınların yaşadığı meslek hastalıklarına göz atmak isterseniz burada