Yakın bir süre önce kaybolan iki küçük kız çocuğunun cansız bedenlerinin bulunmaları sonrasında çocuklara karşı taciz ve tecavüzler ve yapanların nasıl cezalandırılacağı konusu gündeme geldi.

Medyaya bakılırsa, bu ülkede yaşamayan biri ilk defa çocuk kaybolduğunu, tacize uğradığını ve öldürüldüğünü düşünebilir. Oysa ki her gün 32 çocuk kayboluyor bu topraklarda. Türkiye İstatistik Kurumunun (TÜİK) Adli İstatistik verilerine göre, 2008-2016 yılları arasında resmi olarak kayıp müracaatı yapılan çocuk sayısı 104 bin 531’e ulaştı. Biliyoruz ki uzmanlar çocuklara yapılan taciz ve tecavüzler ile ilgili birçok yazı yazdılar ve yazacaklardır. Nedenlerini, neler yapılması gerektiği konusunda öneriler sunacaklardır.
Çocuklar sadece istismar edenler tarafından kaçırılıp öldürülmüyor, 1988 yılından beri 632 çocuk devlet şiddeti ile öldürülmüştür.
2012-2017 yılları arasında Roboskî’de, Roboskî katliamında yaşamını yitirmiş 34 Can’ın aileleri ile dayanışma içinde yaşadım. 34 Can’dan 19’u çocuktu. Çocuk tacizlerine ve kayıplarına karşı günlerdir yazı yazanlar, idam isteyenler o süreçte Roboskî için ne yazmışlardı? Daha sonra Suriye’de başlayan savaş sonrası bu topraklara sığınan yüz binlerce kişi büyük şehirlere yerleşti. Açıklanan raporlarda sadece Avrupa’ya giden en az on bin çocuğun kaybolduğu, zorla evlendirildikleri ve çeteler tarafından fuhşa zorlandıkları belirtilmişti.

Kısa bir süre önce 115 kız çocuğunun hamileliği, yurtlarda yaşanan çocuk istismarı olayları gayet soğukkanlılıkla karşılandı, Meclise sunulan bu konulardaki önergeler reddedildi. Bakanlar taciz ve tecavüzleri normalleştiren söylemlerde bulundular. Çocuklara karşı yapılan şiddet, taciz ve tecavüzler en kısa zamanda derinlikle ele alınmalı, çocukları koruyan yasalar çıkarılmalı ve pratiğe dökülmelidir. Sayfalar dolusu yazabiliriz, fakat neden bugünlerde tecavüzcüler için idam cezası istendiğini ve idam cezasının sadece istismarcılarla sınırlı kalacağını söyleyebilir miyiz?