Eşi M.A.’nın şiddet, tehdit ve hakaretlerine maruz kalan S.A., M.A. hakkında koruma kararı aldırırken, bir üst mahkeme koruma kararını erkeğin beyanını göz önünde bulundurarak kaldırdı. M.A’nın ilk işi eşinin kapısına dayanmak oldu.

6 yıllık evliliğinin son 2 yılında psikolojik, cinsel ve fiziksel şiddete maruz kalan S.A. eşi M.A. ve ailesinin Kovid olmasından kaynaklı kaldıkları eve her gün yemek ve alışveriş yapmadığı bahanesiyle tehdit ve hakaretlere maruz kaldı. Koruma kararı aldırmak için emniyete başvuran S.A.’ya, Aile İçi Şiddet Bürosu koruma kararı aldırarak şüpheli eş M.A.’nın silahına da el koydu. Ankara 1. Aile Mahkemesi tehdit ve hakaretler nedeniyle sanık hakkında 90 gün uzaklaştırma kararı da vererek kararı onadı. Ancak M.A. Ankara 2. Aile Mahkemesine başvurarak koruma kararını kaldırttı.

Koruma kararı M.A.’nın itirazı üzerine Ankara 2. Aile Mahkemesi tarafından kaldırıldı. 2. Aile Mahkemesi 6284 sayılı Kanun kapsamında şiddete uğrama tehlikesi ve bu yönde yapılan bir talebin koruma kararının verilmesi için tek başına yeterli olması gerekirken kararı kaldırırken “İtiraz eden dilekçesi ile; eşine yönelik bir eylemin olmadığını belirterek kararın kaldırılmasını istemiştir” diyerek sadece şüpheli eşin beyanı ve talebi üzerine hüküm kurdu.

Kararın kaldırılmasıyla birlikte M.A., eşi S.A.’nın kapısına dayanarak hakaretler etti ve içeri girmek istedi. S.A. ise Kadın Destek Uygulamasına (KADES) çağrıda bulunarak tutanak tutturdu. S.A., tekrar koruma kararı aldırmak için başvuruda bulundu.