Dersim Belediyesinin, 21, 22 ve 23 Mayıs tarihlerinde “Kadın, Emek ve Özgürlük” şiarıyla düzenlediği çalıştayda 3 oturum gerçekleşti. Erkeklerin yoğunluklu olduğu kahvehanelerin bulunduğu Sanat Sokağı’nda gerçekleştirilen oturumlar, belli ki “erkekliğin kalbine” bir hançer sokma niyetindeydi. Kahvehanelerin ortasında kadın siyaseti yapmanın kadınları sokakta var etmenin sembolik bir göstergesi olduğu düşünüldüğü anlaşılabiliyordu. Fakat bu gaye, çalıştayın sağlıklı yürümesi ve kadınların bilhassa “mahrem” konularda tartışmaya katılımı gayesine baskın gelmişti. Bu nedenle de 3 gün boyunca sokağın çeşitli gündelik hareketleri kısmen de olsa sunumları sekteye uğrattı, oturumlara katılım da belki kolluk tarafından kayda alınması belki de sokak içerisinde söz almaya çekinmenin etkisiyle eksikti.

Dersim Belediyesinin, bu çalışmayla yan yana getirdiği isimler alanlarında tanınan ve yan yana getirmenin kolay olmadığı isimlerdi. Bu açıdan iyi bir çalışma olduğu söylenebilir. İlk oturumun konuşmacıları Melda Yaman, Hilal Karul, Arzu Çerkezoğlu, Fulya Alikoç ve Şükran Kablan Yeşil’di. Ancak, biçim olarak bir çalıştaydan beklenen tartışma ortamına müsait bir düzen ne yazık ki kurulmamıştı ve daha çok panel gibi ilerledi. Örneğin ilk oturum olan “Kadın Emeği” başlığı altında sunum yapan 5 konuşmacının da sunum konularının tam olarak birbirine denk düştüğünü söylemek mümkün değil. Bu nedenle, bir bağlam kopukluğu yaşandı. Bununla beraber bilhassa kapitalizm vurgusunun azlığı dikkat çekiciydi. Seks işçilerine ilişkin sunumun özellikle de erkekler tarafından dikkatle dinlediğini görmek zor değildi. Daha sonrasında da kendi aralarında bu konuya ilişkin şeyler konuştuklarını sıkça duyduk. Fakat yalnızca erkekler tarafından değil kadınlar tarafından da ilgiyle dinlenen bir başlık oldu, bunu soru cevap bölümünde bu başlığa gelen soru sayısının diğerlerine oranla fazlalığından da ölçebiliriz. Zira kadın hareketinin merkezi tartışmaları ile yerellerdeki tartışmalar arasında bir makas olduğu açık. Bu da bunun yansıması olarak görülebilir.

EMEKÇİ SEMTİ ESENYALI’DA KADIN DAYANIŞMA DERNEĞİ DENEYİMİ

İkinci oturumda başlık “Pandemide Kadın”dı ve konuşmacılar ise Şebnem Korun Fincancı, Hülya Gülbahar, Gülsüm Kav, Seçin Tuncel ve Adile Doğan’dı. Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği deneyimi emekçi kadınların gündelik hayatının içinde örgütlenen ve aynı zamanda gündelik hayatı da örgütleyen bir deneyim olarak, pandemi döneminde özellikle emekçi kadınlar yaşadıklarını tüm çıplaklığıyla ortaya serdi. Bu oturum için çok açıklıkla, Adile Doğan’ın Esenyalı deneyimi ve pandemi verilerine ilişkin oluşturdukları raporlar üzerine yaptığı sunum dışındakilerin neredeyse tamamının pandemi öznelinden uzak sunumlar olduğunu söylemek hata olmayacaktır. Kadın cinayetleri ülkenin o kadar ana ve can yakıcı bir gündemi ki pek çok tartışma başında veya sonunda buraya bağlandı.

Pandemide kadın başlığının dikkat çeken başlıklarından biri de Pandemide LGBTİ+’lar başlığıydı. Bu meselenin pek çok yönüyle konuşulmasının tartışılmasının da bir ihtiyaç olduğu görünüyor.

ACİL TALEPLER ETRAFINDA BİRLEŞME İHTİYACI

Üçüncü ve son oturum olan “siyasette kadın” başlığı altında da yine 5 sunum vardı ve konuşmacılar Sera Kadıgil, Hande Gündoğdu, Sibel Özbudun, Dilşat Canbaz, Umur Kuruç Kılıçer ve Canan Ay’dı. İlk konuşmayı yapan Sera Kadıgil, biraz da TBMM’deki süre sıkıntısının verdiği alışkanlıktan olsa gerek fazlasıyla seri konuşmasıyla dikkat çekti. Bu tartışmaların esası çeşitli siyasetlerden kadınların siyaset yaparken gerek kendi örgütlerinden gerek toplumun geri kalanından erkeler tarafından maruz kaldıkları cinsiyet ayrımcı deneyimler oluşturdu.

Üç gün süren “Kadın, Emek ve Özgürlük” başlıklı çalıştay, kadın hareketinin çok farklı kesimlerinden kadınların acil talepler etrafında birleşebilme ve sözünü ortaya koyabilme, aynılıklarıyla ve farklılıklarıyla bir masanın etrafında birlik arayabilme yeteneğini göstermesi açısından da önemliydi.

Fotoğraflar: Ekmek ve Gül