Ankara’da Gersan’da kurulu bir yemek fabrikasında çay molasında kadın işçilerle buluştuk. Gündemimiz seçim. Mikrofon uzattığımız kadın işçiler konuşurken “bir anne olarak...” ve “bir işçi kadın olarak...” diye ikiye bölerek dile getiriyorlar taleplerini.

Kadınların en önemli gündem maddelerinden biri eğitim. Eğitim sisteminde sürekli yaşanan değişiklikler kadınları çocuklarının geleceği konusunda endişeli hale getirmiş. Kadınlar bu sürekli değişikliklerin “işini iyi bilmeyen yöneticilerden” kaynaklandığı düşüncesinde. Bir diğeri “TEOG’u bile arar hale geldik” diyor.

Hükümetin en çok övündüğü başlıklardan biri de sağlık alanında yaşanan dönüşüm. Konuştuğumuz işçi kadınlar ise sağlık sisteminde işlerin iktidarın anlattığı gibi olmadığı görüşünde. “Hep parasız deniyor ama bir tek sağlık kuruluşundan para ödemeden çıkmadık bugüne kadar” diyor aralarından biri. Nasıl ki eğitimin “işi bilmeyen ellerde” bu kadar kötü hale geldiğini düşünüyorsa, sağlık alanı için de aynı şeyi düşünüyor. Hatta biri “Parayı basıp milletvekili olan eğitimden anlamıyorsa bakanlık yapmamalı” diyor.

“Bir işçi kadın olarak...” diye başladıkları cümlelerde ise emeklerinin değersiz görülmesine kızgınlık var. Asgari ücrer de ciddi bir sorun. Çünkü geçinememenin adı olmuş artık asgari ücret...

Peki seçimlerin bu sorunları değiştirecek bir sonuç getireceğini düşünüyorlar mı?

“Doğrusunu duymak istersen hayır” diyorlar...

Doğrusunu duymak istiyoruz elbette... Ama sorunları bu kadar tane tane anlatırken, sorunun kaynağına ilişkin bu kadar fikre sahipken değişimde onlara düşen rolün de ne olacağını da tartışmak istiyoruz...

Belli ki işçi kadınlarla daha çok buluşmamız gerekecek...