Merhaba Ekmek ve Gül okurları,

Genç bir kadın olarak umudumun gitgide azaldığı bir süreçteyim. Bekar biri olarak daha önceden çok gezerdim, konserlere giderdim ama şimdi bunların hiçbirini yapamıyorum ki ailemle yaşıyorum. Buna rağmen hayat şartları beni bile zorluyor.

İçinde bulunduğumuz koşullar birçok kişinin emeğinin karşılığını bulamadığı, evine ekmek götürmek için birden fazla işte çalıştığı vahim bir tabloyu ortaya koyuyor. Geçtiğimiz günlerde asgari ücret belirlendi ve asgari ücretin belirlendiği süreçte komisyondaki hiç kimse asgari ücretlinin hangi şartlarda geçindiğini bilmiyor ya da bilmek istemiyordu. Asgari ücrete yaptıkları zam ise daha ceplere girmeden eriyip gidecek.

Kadınları esnek çalışma modeliyle hem sosyal yaşamdan koparmaya çalışıyorlar hem tüm bakım yükünü kadının sırtına bindirmeye çalışıyorlar. Kadın evinde çalışsın, evdeki işleri yapsın, çocuklarına baksın hem de işiyle ilgilensin!

DERNEK İKİNCİ EVİMİZ

Tüm bu karamsarlığın içinde, Küçükçekmece Ekmek ve Gül Kadın Topluluğu ile tanıştım. Çeşitli etkinliklerde yan yana geldik. İlk zamanlar “Gitsem mi, gitmesem mi?”, işten çıkınca “Etkinliklere gitmeyip evde dinlensem mi?” diye düşünüyordum. Şimdi yorgunluktan bitkin düşmüş halde bile gidiyorum. Bir süre sonra yaptığımız etkinlikleri bizim gibi yılgın hisseden kadınlarla buluşturmak, mahallemizdeki kadınları da ayağa kaldırmak ve genişlemek için dernek kurmaya karar verdik. İyi ki de öyle yapmışız. Derneğimiz çok yeni olmasına rağmen hem geleni gideni çok hem de mahallede bilinmeye başlandı. Orası artık bizim ikinci evimiz.

Bizim haklarımızı bizden başka kimse savunamaz. Geleceğimiz için mücadele etmek zorundayız. Derneğimizin ve yürüttüğümüz kadın çalışmalarının bize öğrettiği en önemli şey de bu.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül