Meryem ile ilk karşılaştığımda kocaman, güzel gülen gözleri ile karşıladı beni. İlk anda aile işyerinde yardım ediyor düşüncesi oluştu bende onu gördüğümde, küçüktü. Küçük, narin elleri ile istediğim ekmekleri öyle düzenli paket ediyordu ki. Öğretmen olduğum için sohbet edebilmek için okula gidip gitmediğini sordum. “Hayır” cevabını alacağımı ise hiç düşünmedim. “Hayır” dedi. Şaşırdım. Neden gitmediğini sorduğumda ise boynunu büküp güldü. “Ama okuma biliyorum” dedi. 11 yaşında olduğunu öğrendiğim bu güzel kızın adı Meryem. Meryem’in konuşmasından göçmen olduğunu tahmin ettim. Iraklı olduğunu söyledi sonrasında. Ailesinin de yanında onunla birlikte çalıştığını zannettim önce. Ancak ailesi orada çalışmıyordu. Meryem o küçük vücudu ile tek başına orada çalışmak ve eve para götürmek zorundaydı demek ki. “Okula gitmelisin” dediğimde söylediklerimi anladığından emin olamasam da “Harfleri yan yana getirip okuyorum” cevabını verdi bana. Muhtara başvurmaları gerektiğini, onları yönlendireceğimi söyleyerek ayrıldım. Oradan ayrılırken Meryem gibi okulda olması gereken başka kaç tane göçmen kız çocuğunun olduğunu, ne şartlarda çalıştığını, başlarına kim biler neler geldiğini düşündüm. Sahi Meryem’in bu ülkede yaşadığını ve onun çalışmak değil arkadaşları gibi okula gitmesi gerektiğinin farkında olan birileri yok mu?

Fotoğraf: Unplash