Depremin olduğu günün sabahı… Hepimizin yüreği depremin olduğu şehirlerde. Duyduğumuz şey acı, en çok da öfke…

Bu öfke ve acı bizi bir an önce dayanışma için evimizden çıkarıp sokağa döktü. Yolda dernekten Tülay, ardından Fatma ile karşılaşıp derneğin yolunu tuttuk. Daha derneğin kapısına ulaşmadan aklımızda “Ne yapabiliriz” sorusuna onlarca yanıt bulduk. Bizden önce gelenler de vardı, onlar da evde duramamış, derneğin yolunu tutmuşlardı. Hemen toplanıp kolları sıvadık ilk günden. Üşürlerdi oradakiler çünkü. En soğuk günlerde yakalanmışlardı depreme.

İlk işimiz derneğin tüm üyelerine ulaşarak ihtiyaç malzemelerini toplamaktı. Onlar da komşularına, iş arkadaşlarına ulaştı. Halka halka derneğimiz etrafında dayanışma örülmesi için muhteşem bir çaba vardı. Mahalleliye yaptığımız çağrı sonucunda, ilk günün akşamında, battaniyeler gönderildi. Devlet seyrediyordu daha o sırada. 20 yıl boyunca gırtlağımıza kadar vergi alan, öfkemizi en çok kabartan soru şuydu, “On binlerce insanımızın ölümüne sebep olan deprem ve ihmaller zincirinde devlet neredeydi?”

1. gün, 2. gün, 3. gün... 15. gün… 27. gün…

Onların aksine bizler, evlerimizdeki tek battaniyeyi, birleşen ellerimizle, yüreğimizle, bir gün bile bekleyecek zamanımız yok diyerek, ulaştırdık Hatay’a, Maraş’ a, Malatya’ya. Birinci günden bu yazının hazırlandığı güne kadar olan çabamız, dayanışmamız, sözümüz hiç bitmedi. Şimdi bu dayanışmayı Türkiye’nin dört bir yanında ördüğümüz kız kardeşlik köprüsüyle güçlendiriyoruz.

Şu an Mamak ilçesine, depremden kaynaklı yoğun bir göç var. Deprem bölgelerinden gelenlere, kiralık evden, buzdolabına, çatal-kaşığından, yorganına kadar dayanışma ile başlarını sokacakları bir ev kurmaya çalışıyoruz. Yan yana geliyoruz, asla yalnız olmadıklarını söylüyoruz. Evinden, okulundan, arkadaşlarından ayrılan çocukların yaşadıkları travmaların etkilerini azaltmak için etkinlikler düzenliyoruz.

Dün depremi yaşadık acılı ve öfkeliydik. Bugün ise bunların hesabını soracak ve sormak için örgütlenecek kadar doluyuz.

Bir gün sözümüz, haykırışlarımız bitecek. Halklarımızın yaşadığı acılar, birleşen ellerle beraber karşınızda duracak.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül