Merhaba Ekmek ve Gül okurları,

Çerkezköy Organize Sanayi Bölgesinde Teleset Group adlı kablo gruplama fabrikasında çalışan bir işçiyim. Fabrikamızda yoğunluklu olarak kadın işçiler çalışıyor ve BSH, Arçelik gibi beyaz eşya fabrikalarına kablo grubu yapıyoruz. Yani işlerimizin yoğunluğu BSH ve Arçelik’e bağlı olarak değişiyor.
Yoğun mesailer ve esnek çalıştırma ile özetlenecek bir yaz sezonu geçirdik. Ardından BSH ve Arçelik, depolarını doldurup işçilerini zorunlu ücretsiz izinlere çıkardı ve kapının önüne koyup işsiz bıraktı. Böylece bizim fabrikamız da gözlerini her zamankinden daha yoğun bir şekilde işçilere dikmiş durumda. Ücretsiz izinlerin artması ve vergi sistemindeki adaletsizlik yüzünden işçi neye yettiği tartışılır olan asgari ücreti bile zor bela alır hale geldi. Ücretsiz izinlerin artmasıyla işçilerin arasında tartışmalar artık daha duyulur düzeyde.

Bir kadın arkadaşımız, “Eğer bu izinler devam ederse çalışıp çalışmamamızın bir farkı olmayacak. Benim aldığım maaş ancak çocukların masraflarına yetiyordu ama şimdi onu da karşılamıyor” diyor. İşler azalınca bu ay özellikle 1 yılı doldurmamış ve kıdem tazminatı olmayan işçilerin kolayca kapı önüne konacağı endişesi büyüdü. Başka bir arkadaşımız da “Kışın ortasında işten çıkarılırsak nasıl iş bulacağız? Doğalgaza, elektriğe zam üstüne zam geliyor. Bir de işsiz kalırsak nasıl altından kalkarız...” diye yakınıyor. Ancak işten çıkarılanların bir ihtimal ocak ayında yine işe çağrılabileceği söylentisi, harekete geçme, bir şeyler yapma fikrini köreltiyor.
Soframızdaki ve hayatımızdaki sıkıntılar, patronun idari kadroyu işçinin başına dikerek yaptırdığı işyeri memnuniyet anketlerinden çıkan pembe tabloları yırtıp atar mahiyette.

Bizim, dilimizdeki üç talebi daha çok duyulur hale getirmemiz şart:

- Asgari ücretin insanca yaşanacak bir düzeye çıkarılması

- Kıdem tazminatımızın savunulması

- Zaten tonlarca vergiyle beli bükülmüş olan işçinin krizin yükünü ödemeyi reddetmesi

Bu sıkıntılara karşı çözüm ise ancak birliğimizden ve mücadelemizden geçiyor.