Türkiye 6 Şubat sabahı itibarıyla korkunç bir depremle karşı karşıya kaldı. Art arda iki çok şiddetli deprem yıkımının yaşandığı 10 kentteki yurttaşların bir kısmı korkunç binaların (şehirleşmenin) altında oracıkta can verdi, bir kısmı göçük altında yaşam mücadelesi verirken bir kısmı da yeryüzünde yaşadıkları afetin travmalarıyla yüz yüze kaldı.
Gerekli vazifeyi çıkarmayan devlet ve iktidar depremin olduğu günden itibaren sınıfta kalmıştı. O 10 şehrin dışında haberi duyan herkes canhıraş yardım etmek duygusuyla ellerinde avuçlarında ne varsa deprem bölgesine gönderme çabası içine girdiler. Biz de Emek Partisi Bakırköy ilçesi olarak ilk elden neler yapabileceğimizi planlamaya başlamıştık. Çok hızlı bir şekilde kim elinde ne var ne yok getirdi ve toparlayıp çarçabuk deprem bölgelerine gönderdik. Bir sonraki yardımımız planlı programlı bir proje olsun istedik. Tabii ki depremden hayvanlar, bitkiler, kadınlar, erkekler ve çocuklar fazlasıyla etkilenmişti, herkese yardım etmek gerekiyordu ama biz devlet değildik ve sadece işçisi, emekçisi, memuru ve küçük çaplı işletme sahipleri yani her meslekten her koldan yardım etmek isteyen bütün gönüllü dostlarımızla “Gökyüzü Çocuk Çadırı”nı kurmaya karar verdik. Çadırları Antep Nar Sanat Derneğinin olduğu yere kuracaktık. Bu kararı alırken üzerine düşünüp çocuklar için alacağımız her malzemenin onlara doğru şekilde ulaşması ve işinin ehli kişiler tarafından da çocuklara faydalı hale getirilmesinin çok önemli olduğuna kanaat getirdik. Bu durumda artık hedefimiz belliydi ve çocuklarımız için dört elle işe koyulduk. Çünkü çocuklarımızın yaşadıkları travmayı göz ardı edemezdik, evet kıyafetleri olmalıydı soğuktan korunmak için ve yiyecekleri olmalıydı yaşamak için ama bütün bunların yanı sıra en önemli şeylerden biri de onların ruhuna dokunmaktı ve bunun için sağlam bir ekip kurmaya karar verdik. En güzel tarafı da hepimiz her şeyi yapmaya hazırdık.

ÇOCUKLAR HEM UMUT OLDU HEM DESTEK